Fly To The Rainbow - Uli Jon Roth

Life is empty, can´t remember anytime before

On a plain lit cold December, see it evermore

Gliding through this life, and another is a child

And we´re doing games, and losing things

Always playing gigs

Somewhere in the sky, where the moon the stars shine bright

Where the sun is shining, in the night

I am in disgrace, yet i see a smiling face

And i hope you let me, share your place

I don´t live today

Rain in the sky, make the world fly

Into time, beg me your time

Sun in the sky, make the world fly

Into time, beg me your time

Rain in the sky, make the world fly

Into time, beg me your time

Sun in the sky, make the world fly

Into time, beg me your time

Rain in the sky, make the world fly

Into time, beg me your time

Sun in the sky, make the world fly

Into time, beg me your time

Well, I lived in magic solitude

Of cloudy-looking mountains

And a lake made out of crystal raindrops …

Roaming through Space tenthousand years ago

I´ve seen the giant city of Atlantis

Sinking to eternal waves of darkness …

Somewhere in the blue distance

Are those long-forgotten trees of yore

A broken violin floating alone in December

Darkness everywhere and nothing more

Symbol — strange Symbol — Melancholy

Painting torrid colors to a sky of green

Candle breathing one night only

Far away — in chillness — bleak — unseen …

Drifting galley — ghostlike shadow

Sails rigged to catch and kill the Time…

Echoes wandering down an endless meadow

To call the Thing … Sublime …

Het leven is leeg, ik kan het me niet eerder herinneren

Op een gewoon verlichte koude decembermaand, zie je het voor altijd

Zweef door dit leven, en een ander is een kind

En we doen spelletjes en verliezen dingen

Altijd optredens

Ergens aan de hemel, waar de maan de sterren helder schijnen

Waar de zon schijnt, in de nacht

Ik ben in ongenade, maar ik zie een lachend gezicht

En ik hoop dat je me je plaats laat delen

Ik leef niet vandaag

Regen in de lucht, laat de wereld vliegen

In de tijd, smeek me je tijd

Zon aan de hemel, laat de wereld vliegen

In de tijd, smeek me je tijd

Regen in de lucht, laat de wereld vliegen

In de tijd, smeek me je tijd

Zon aan de hemel, laat de wereld vliegen

In de tijd, smeek me je tijd

Regen in de lucht, laat de wereld vliegen

In de tijd, smeek me je tijd

Zon aan de hemel, laat de wereld vliegen

In de tijd, smeek me je tijd

Nou, ik leefde in magische eenzaamheid

Van bewolkt ogende bergen

En een meer gemaakt van kristallen regendruppels...

Tienduizend jaar geleden door de ruimte zwerven

Ik heb de gigantische stad Atlantis gezien

Zinkend in eeuwige golven van duisternis...

Ergens in de blauwe verte

Zijn dat lang vergeten bomen van weleer?

Een kapotte viool die alleen drijft in december

Overal duisternis en meer niet

Symbool — vreemd Symbool — Melancholie

Verzengende kleuren schilderen naar een groene lucht

Kaars die maar één nacht ademt

Ver weg — in kilte — somber — ongezien …

Drijvende kombuis — spookachtige schaduw

Zeilen getuigd om de tijd te vangen en te doden...

Echo's die door een eindeloze weide dwalen

Om het ding te noemen ... subliem ...