Ona - Tymek

Chodzę chociaż ja wciąż nie wiem gdzie

Kocham budzić się, kocham budzić Cię

Treść nie chce powiedzieć mi nic więcej

Ja westchnień wiersze pisze

Ty nazywaj mnie jestem teraz wiedz.

Piegi na jej twarzy rozwiał wiatr

Gdzieś daleko patrz

Ponad horyzonty widzę

Bo nas nie zatrzyma czas, nie

Jestem rad, ha za ten kawałek podłogi

Którym jest cały świat, mój blask

Rozbłyski uśmiechały się do lat, które mijają przez palce

Pakiet strat, pakiet rad, lucky day, późny traf

Jestem w szeregu jak wielu jestem tu i kieruje swoim losem, Dlatego chcę by Ona

była tu

Ona jest Ona była tu, jeszcze chwilę temu

Ja tu jeszcze chwilę temu

Czuć jeszcze zapach jej perfum

Jest ten luz Ona wróci

Chociaż jeszcze sama nie wie czemu.

Cisza, trochę się pozmieniało, Yeaa…

Ona nie chce widzieć mnie już

Ona nie chce słyszeć już tych pustych słów

Inna wersje mam dla nas kochanie

I padam u twych stóp z tymi płatkami róż

Ostatni raz zatańczę z Tobą w tej muzyce

Bo czuje się tak jakbym mógł cię znów pierwszy raz widzieć

Koniec ma początek, początek swój koniec

Złączył nasze dłonie, dziś walczę z tym schematem, płonę

Jak serce, które tutaj niosę ci na dłoni

W nim bezpieczeństwo, prawda, zaufanie, zdobi mur

Ścianę, którą pragnę zdobyć

Pokornie klęczę, pod tobą grunt, możemy dzielić ból na dwoje

Bo wiem, zadałem go tobie

Lecz przejmę go, obejmę cię, obejmę cie a potem chodź

Chociaż ja wciąż nie wiem gdzie

Kocham budzić się, ej, kocham budzić Cię

Treść nie chce powiedzieć mi nic więcej

Ja westchnień wiersze pisze

Ty nazywaj mnie, nie zawiodę cię

Nie zawiodę cię, o nie nie nie

Ona nie chce widzieć mnie już

Ona nie chce słyszeć już tych pustych słów

Inną wersje mam dla nas kochanie

I padam u twych stóp z tymi kwiatkami róż

Ona nie chce widzieć mnie już

Ona nie chce słyszeć już tych pustych słów

Inną wersje mam dla nas kochanie

I padam u twych stóp wstaje już

Ik loop al weet ik nog steeds niet waar

Ik hou ervan om wakker te worden, ik hou ervan om jou wakker te maken

De inhoud wil me niet meer vertellen

Ik schrijf gedichten van zuchten

Je noemt me, ik weet het nu.

De sproeten op haar gezicht werden weggeblazen door de wind

Kijk ver weg

Ik kan boven de horizon kijken

Omdat de tijd ons niet zal stoppen, nee

Ik ben blij met dit stuk vloer

Wat is de hele wereld, mijn uitstraling

De flitsen glimlachten naar de jaren die door je vingers gingen

Verliespakket, adviespakket, geluksdag, laat geluk

Ik sta in de gelederen zoals ik hier ben en ik leid mijn lot. Daarom wil ik haar

ze was hier

Ze is Ze was hier zojuist

Ik verbleef hier een tijdje geleden

Je kunt haar parfum nog ruiken

Er is een toneelstuk. Ze komt terug

Al weet ze nog niet waarom.

Stilte, het is een beetje veranderd, Yeaa ...

Ze wil me niet meer zien

Ze wil die lege woorden niet meer horen

Ik heb een andere versie voor ons, schat

En ik val aan je voeten met deze rozenblaadjes

Ik zal voor de laatste keer met je dansen op deze muziek

Want het voelt alsof ik je voor het eerst weer kan zien

Het einde heeft een begin, het begin heeft zijn einde

Hij sloeg onze handen ineen, vandaag vecht ik tegen dit patroon, ik sta in vuur en vlam

Zoals het hart dat ik hier in je hand houd

Daarin sieren veiligheid, waarheid, vertrouwen de muur

De muur die ik wil hebben

Ik kniel nederig, de grond onder je, we kunnen de pijn in tweeën delen

Omdat ik het weet, heb ik je gevraagd

Maar ik zal het overnemen, ik zal je vasthouden, ik zal je vasthouden en dan kom op

Al weet ik nog steeds niet waar

Ik hou ervan om wakker te worden, hey, ik hou ervan om je wakker te maken

De inhoud wil me niet meer vertellen

Ik schrijf gedichten van zuchten

Je belt me, ik zal je niet teleurstellen

Ik zal je niet teleurstellen, oh nee nee

Ze wil me niet meer zien

Ze wil die lege woorden niet meer horen

Ik heb een andere versie voor ons, schat

En ik val aan je voeten met deze roze bloemen

Ze wil me niet meer zien

Ze wil die lege woorden niet meer horen

Ik heb een andere versie voor ons, schat

En ik val aan je voeten en ik sta op