Átoklátomás - Tymah

Mily sápadt, szürke, borús ég

Ily halott nem volt réges rég

S mily titokzatos, sûrû köd

Szörnyként kúszik a fák közt

Mily sötét, komor, csupasz fák

A köd titkait hallgatják

S az éj fagyos leple alatt

Varázsolják az álmokat

Fekszik a földön sok levél

Kikben a fák tudata él

S a köd fekete titkait

A föld mélyébe leviszik

A föld táplálja testemet

És köd járja át lelkemet

A teli hold homályos fénye

Az álmaim sötét ösvénye

Hol szövõdnek az álmaim

Ha felnyílnak a szemeim

A ködnek sápadt fonalából

S az ég bús szelének hangjából

S az erdõ sötét mélységébõl

S az ereimbe fagyott vérbõl

Wat een bleke, grijze, bewolkte lucht

Het is nog niet zo lang geleden

En wat een mysterieuze, dichte mist

Het kruipt als een monster door de bomen

Wat donkere, sombere, kale bomen

Ze luisteren naar de geheimen van de mist

En onder de ijzige sluier van de nacht

Ze roepen dromen op

Er zijn veel bladeren op de grond

In wie het bewustzijn van de bomen leeft

En de zwarte geheimen van de mist

Het wordt naar de diepten van de aarde gebracht

De aarde voedt mijn lichaam

En een mist trekt door mijn ziel

De schemerige maan van de volle maan

Het donkere pad van mijn dromen

Waar mijn dromen met elkaar verweven zijn

Als mijn ogen opengaan

Van de bleke draad van de mist

En van het geluid van de droevige winden van de hemel

En uit de donkere diepten van het bos

En van het bloed bevroren in mijn aderen