1000 Black Birds - Tyler Ramsey

Oh, don’t you see the blackbird

He’s high up in the trees

He’s clinging on the branches and he’s calling out to me

And can’t you hear him calling to the others circling ‘round

They’re cutting through the steady wind

And landing on the ground

Raven shadow, hopeless sorrow

I wish it was a songbird with a voice so pure and bright

Dressed in a cone of gold and with fires in his eyes

And a light would shine around him

He’d stay up there all night

His song would fill the air you breathe

In the morning when he’d fly

No more shadow, no more sorrow

What does it take for changing, there’s nothing I won’t try

I’ll call a thousand blackbirds to come raining from the sky

Three hundred for your trouble, three hundred one for mine

And for the pain that I caused you, three hundred ninety-nine

No more shadow, no more sorrow

No more shadow, no more sorrow

Oh, zie je de merel niet?

Hij zit hoog in de bomen

Hij klampt zich vast aan de takken en roept naar mij

En hoor je hem niet roepen naar de anderen die rondcirkelen?

Ze snijden door de constante wind

En op de grond landen

Raafschaduw, hopeloos verdriet

Ik wou dat het een zangvogel was met een stem zo puur en helder

Gekleed in een gouden kegel en met vuur in zijn ogen

En er zou een licht om hem heen schijnen

Hij zou daar de hele nacht opblijven

Zijn lied zou de lucht vullen die je inademt

In de ochtend als hij zou vliegen

Geen schaduw meer, geen verdriet meer

Wat is er nodig om te veranderen, er is niets dat ik niet zal proberen

Ik roep duizend merels die uit de lucht komen regenen

Driehonderd voor jouw moeite, driehonderd een voor de mijne

En voor de pijn die ik je heb aangedaan, driehonderdnegenennegentig

Geen schaduw meer, geen verdriet meer

Geen schaduw meer, geen verdriet meer