Year of the Snake - Tyler Daniel Bean

There’s a void;

there’s a hole in my chest.

My insides are piling up.

I’ll leave the light on so you can find your way home.

If these strings could tell you anything

it’s that I’m here, that I’m listening

for your footsteps, the knock on the door,

for your shoes as they hit these cold wooden floors,

and your voice.

I’m in a stairwell unable to move—

inside of a church I’ve never been in, I never wanted to—

surrounded by these people who are thinking of you.

January 24th comes once a year,

and I still think about how I haven’t shed a tear.

I’m just an asshole with a sensitive side,

but I still wake up and think that you’re alive.

I’m unhappy today, and I don’t know what to do.

I used to tell you that I loved you, and it’s still true.

I’m unhappy today, and I don’t know what to do.

I’m unhappy today because I’m thinking of you.

Losing a friend is without example;

losing a friend wasn’t part of the plan.

Er is een leegte;

er zit een gat in mijn borst.

Mijn ingewanden stapelen zich op.

Ik laat het licht aan, zodat je de weg naar huis kunt vinden.

Als deze strings je iets zouden kunnen vertellen

het is dat ik hier ben, dat ik luister

voor je voetstappen, de klop op de deur,

voor je schoenen als ze deze koude houten vloeren raken,

en je stem.

Ik sta in een trappenhuis en kan me niet bewegen:

in een kerk waar ik nog nooit ben geweest, ik heb nooit willen-

omringd door deze mensen die aan je denken.

24 januari komt eenmaal per jaar,

en ik denk er nog steeds aan dat ik geen traan heb gelaten.

Ik ben gewoon een klootzak met een gevoelige kant,

maar ik word nog steeds wakker en denk dat je nog leeft.

Ik ben vandaag ongelukkig en ik weet niet wat ik moet doen.

Ik vertelde je altijd dat ik van je hield, en het is nog steeds waar.

Ik ben vandaag ongelukkig en ik weet niet wat ik moet doen.

Ik ben vandaag ongelukkig omdat ik aan je denk.

Een vriend verliezen is zonder voorbeeld;

het verliezen van een vriend maakte geen deel uit van het plan.