Дорога - Туман, Conquest

я выпью чашку чаю, я лягу посплю.

чтоб это был дождь, но я всё равно усну.

ничего не понимая, как усталость и боль.

денег нет, денег нет.

в кармане моём ноль.

это выше всего, это выше меня

ветром окутывает холодная луна,

и только греет огонь мою мокрую одежду,

и как последняя песня умирает надежда.

Почему, почему, почему так…

Почему, но почему все идет не так,

И Эти вопросы задавала мне дорога,

Почему здесь тепла так осталось немного

Дорога, дорога моя далека.

дорога…

Дорога, дорога моя далека.

дорога…

Дорога, дорога моя далека.

дорога…

Дорога, дорога моя далека…

ночь, а ночь.

а завтра будет новый день,

и какбы нет меня, я укрылся в тень.

холодная капля стекла по лицу.

и мне снится что я как будто бы лечу.

и мне холодно, я вижу страх в своем сознанье.

но все же дорога моя принесет немного знаний.

мне не хватит силы воли, не хватит себя.

грязная дорога, это выше меня.

я здесь полутон, я ничего здесь не значу,

моя дорога представляет весь мир весь иначе,

как будто я иду по выдоманному пути.

нет смысла мне ждать, нет смысла идти.

нет смысла идти и бежать прямо по ней,

чтоб это был мир, создатель новых идей.

приносящий дороге новый ветер судьбы.

как будто я это не я, ты это не ты.

Ik drink een kopje thee, ik ga slapen.

zodat het regen was, maar ik val toch in slaap.

niets anders begrijpen dan vermoeidheid en pijn.

geen geld, geen geld.

nul in mijn zak.

het staat boven alles, het staat boven mij

wind omhult de koude maan,

en alleen het vuur verwarmt mijn natte kleren,

en hoe het laatste lied de hoop sterft.

Waarom, waarom, waarom zo...

Waarom, maar waarom gaat alles mis?

En deze vragen werden mij onderweg gesteld,

Waarom is er hier zo weinig warmte?

De weg, mijn weg is ver.

weg…

De weg, mijn weg is ver.

weg…

De weg, mijn weg is ver.

weg…

Mijn weg, mijn weg is ver...

nacht, maar nacht.

en morgen is een nieuwe dag,

en alsof ik er niet was, verstopte ik me in de schaduwen.

koude druppel glas op het gezicht.

en ik droom dat ik lijk te vliegen.

en ik heb het koud, ik zie angst in mijn hoofd.

maar toch zal mijn pad een beetje kennis brengen.

Ik heb niet genoeg wilskracht, ik heb zelf niet genoeg.

onverharde weg, het is boven mij.

Ik ben hier een halve toon, ik bedoel hier niets,

mijn weg vertegenwoordigt de hele wereld anders,

alsof ik op een verzonnen pad loop.

het heeft geen zin om op mij te wachten, het heeft geen zin om te gaan.

het heeft geen zin om er langs te gaan lopen,

dat het de wereld is, de schepper van nieuwe ideeën.

de weg een nieuwe wind van het lot brengen.

alsof ik niet ik ben, jij bent niet jij.