A Lonely Chord - Tsunami Bomb

I never thought it matter,

never thought it mattered so much to me exactly where I put my feet.

I was wrong.

I drink a strong cup of coffee.

A long time ago, I had a home.

A corner where I could be alone.

So goodbye my solid ground.

I’m an engine, I won’t break down.

A lonely chord without a song, searching for an orchestration where I belong.

Where will I hang up my raincoat when this day is over?

Like a leaf without a tree,

nothing to cover over me.

I’m like a character from a story, I don’t exist.

I owe a lot to these kids who are like family.

They’ve helped me out with their endless generosity.

Ik had nooit gedacht dat het er toe deed,

nooit gedacht dat het me zoveel uitmaakte waar ik mijn voeten neerzette.

Ik had het fout.

Ik drink een sterke kop koffie.

Lang geleden had ik een huis.

Een hoek waar ik alleen kon zijn.

Dus vaarwel mijn vaste grond.

Ik ben een motor, ik ga niet kapot.

Een eenzaam akkoord zonder lied, zoekend naar een orkestratie waar ik thuishoor.

Waar hang ik mijn regenjas op als deze dag voorbij is?

Als een blad zonder boom,

niets om me te bedekken.

Ik ben als een personage uit een verhaal, ik besta niet.

Ik heb veel te danken aan deze kinderen die als familie zijn.

Ze hebben me geholpen met hun eindeloze vrijgevigheid.