Совсем не жаль - ТРОЕРАЗНЫХ, LVXII

Совсем не жаль

Медленный шаг, сольется с теми, чьи стрелки спешат

Мы тут, чтобы нашу историю сохранила скрижаль

Вокруг, дяди в поисках деньжат

Наконец пришло, то что должно придти с годами

Знаешь тайну, что ты знаешь о комфорте льва с котами?

Растущие личности, весьма на спад идут,

А правда, чтобы рассказать о ней, на то есть я с братом

Муза плаксива, совладать с музой невыносимо

От бед упаси ма, моя мама война

Теперь я знаю, адресовано кому то перед сном «спасибо»

И тебе от чистого, если слышишь меня

Hip-Hop что нам по силам, рэпак из Азии

Ты видел их следы на рэп карте России

Моя кровь бурлит, я отказался от всего

Чтоб стать собой и ложить сотни слов на бит

Все также

В нашем городе сером, не потеряй себя

В этих подземных скверах, вера моя

Не знаю легких путей, ночи топят нас

Чтобы подарить еще один день, всё также.

(х2)

Совсем не жаль, мне совсем не жаль, не буду мешать

Сними эту шаль, дай мне дышать, я прошу

Задыхаться в пыльном городе хватит

Город квартирных party, мы к 5 подкатим,

А кстати, за день так и не написал ни слова,

Но дух не сломлен, разбуди меня это душевная кома

Снова дома, где все знакомо, снова лабиринты

Моего родного района, как ты брат?

Знать правду, так мерзко порой, давай играй свой роль

И кто подскажет пароль, нас тут рой как пчел

И все хотят к мечте, отдать все чтобы остаться

В итоге ни с чем, пустым как батл без дна

Лучше не знать, когда будет снова весна

И продолжать писать, выдохни друг

Нам пора идти, время прощаться

Пока текут эти дни, как песок сквозь пальцы

В нашем городе сером, не потеряй себя

В этих подземных скверах, вера моя

Не знаю легких путей, ночи топят нас

Чтобы подарить еще один день, всё также.

(х2)

Темные лезут на свет, могильный холод

Тянется будто шлейф за ними, в этом основа

Сердце не греет ближнего, сердце не чует дома

Пиковая вершина, липовая корона

Грязь находит невинного по любому, в голову философию

Знание лишь крохи, стыдно быть в луже,

Но лужа рождает профи, так и живем Бишкек

Тут чай кофе, эй братка не спи, ныряй в глубь на вдохе

Держим суровый стиль, как армянин в шохе

Город пропитан смогом, пробки, а мне похер

Сердце разбито давно, в руках джокер

Жизнь игра в покер, как будто кому то допинг

Вера дает возможность творить, писать строки

Чувствую тут корни, вижу свои истоки

Время против материи, грешные как Боги

Все также

Немного смока для друга

Мы выдыхаем по ночам, это город Бишкек

Пусть между строк воет вьюга

Порой удачная судьба, выпадает как снег.

(х2)

Helemaal niet sorry

Langzame stap, zal samensmelten met degenen wiens pijlen haast hebben

We zijn hier om onze geschiedenis op een tablet te bewaren

Rond, ooms op zoek naar geld

Eindelijk, wat moet komen met de jaren is gekomen

Kent u het geheim, wat weet u over het comfort van een leeuw met katten?

Opgroeiende persoonlijkheden nemen sterk af,

Maar de waarheid is, om erover te vertellen, dat ben ik en mijn broer

De muze is zeurderig, het is ondraaglijk om met de muze om te gaan

Red me van problemen, mijn moeder is oorlog

Nu weet ik dat "dankjewel" aan iemand is gericht voordat hij naar bed gaat

En voor jou van de pure, als je me hoort

Hiphop wat we kunnen doen, herpakken vanuit Azië

Heb je hun voetafdrukken gezien op de rapkaart van Rusland?

Mijn bloed kookt, ik heb alles opgegeven

Om jezelf te worden en honderden woorden per bit te zetten

Allemaal hetzelfde

Verlies jezelf niet in onze grijze stad

In deze ondergrondse pleinen, mijn geloof

Ik ken geen gemakkelijke manieren, nachten verdrinken ons

Om nog een dag te geven, allemaal hetzelfde.

(x2)

Het spijt me helemaal niet, het spijt me helemaal niet, ik zal me er niet mee bemoeien

Doe deze sjaal af, laat me ademen, ik smeek

Genoeg om te stikken in een stoffige stad

Stad van appartement feesten, we zullen tot 5 rollen,

En trouwens, ik heb al een dag geen woord geschreven,

Maar de geest is niet gebroken, maak me wakker, dit is een mentale coma

Weer thuis, waar alles vertrouwd is, weer labyrinten

Mijn thuisgebied, hoe gaat het met je broer?

Om de waarheid te kennen, soms zo walgelijk, laten we onze rol spelen

En wie zal je het wachtwoord vertellen, we zwermen hier als bijen

En iedereen wil dromen, alles geven om te blijven

Als resultaat, met niets, leeg als een strijd zonder bodem

Het is beter om niet te weten wanneer de lente weer komt

En blijf schrijven, adem uit vriend

Het is tijd voor ons om te gaan, het is tijd om afscheid te nemen

Terwijl deze dagen als zand door je vingers stromen

Verlies jezelf niet in onze grijze stad

In deze ondergrondse pleinen, mijn geloof

Ik ken geen gemakkelijke manieren, nachten verdrinken ons

Om nog een dag te geven, allemaal hetzelfde.

(x2)

De donkere klim in het licht, diepe kou

Het strekt zich uit als een trein achter hen, dit is de basis

Het hart verwarmt de buurman niet, het hart ruikt niet thuis

Piekpiek, lindekroon

Vuil vindt de onschuldigen door iedereen, aan het hoofd van de filosofie

Kennis is slechts kruimels, het is zonde om in een plas te zitten,

Maar een plas baart een professional, dus we wonen in Bishkek

Hier is thee koffie, hé broer, niet slapen, duik de diepte in terwijl je inademt

We houden een strenge stijl, zoals een Armeniër in shoch

De stad is verzadigd met smog, files, maar het kan me geen fuck schelen

Het hart is voor een lange tijd gebroken, in de handen van de joker

Het leven is een pokerspel, alsof iemand doping gebruikt

Geloof maakt het mogelijk om lijnen te creëren, te schrijven

Ik voel hier wortels, ik zie mijn oorsprong

Tijd tegen materie, zondaars houden van goden

Allemaal hetzelfde

Een beetje rook voor een vriend

We ademen 's nachts uit, dit is de stad Bishkek

Laat de sneeuwstorm tussen de regels door huilen

Soms valt geluk als sneeuw.

(x2)