Kodex - TREIBHAUS

Kein Name ist heilig

die Ehre verbannt

Kein Kodex beachtet

Du stehst an der Wand

Keiner urteilt ihm gerecht

mir wird ganz anders

mir wird schlecht

Seih nicht zu voreilig

es bricht Dir das Genick

Eines schönen Tages urteilen wir dann über Dich

Mitten ins Gesicht

Deine Worte sind nicht mehr als Schall und Rauch

Sie beschreiben Deinen Frust

wann hörst Du, wann hörst Du endlich auf?

Lebe Dein Leben

doch bitte ohne mich

Ich werde für Dich beten

Ich seh’s als meine Pflicht

Die kranken Gedanken das falsche Gesetz

Ich glaube an die Wahrheit

Die Hoffnung.

Hoffnung stirbt zuletzt

Er urteilt schnell meist ohne Gnade

Ist verbittert und allein

ist entzückt von seiner Gabe

Objektiv doch nur zum Schein

Reden ist Silber und Schweigen ist Gold

Du hast es übertrieben

hast es, hast es so gewollt

Lebe Dein Leben

doch bitte ohne mich

Ich werde für Dich beten

Ich sehe es als meine Pflicht

Die kranken Gedanken das falsche Gesetz

Ich glaube an die Wahrheit

Die Hoffnung, Hoffnung stirbt zuletzt

Geen naam is heilig

eer verbannen

Geen code waargenomen

Je staat tegen de muur

Niemand beoordeelt hem eerlijk

Ik zal heel anders zijn

ik voel me ziek

Wees niet overhaast

het breekt je nek

Op een dag zullen we je veroordelen

Recht in het gezicht

Je woorden zijn niet meer dan rook en spiegels

Je beschrijft je frustratie

wanneer ga je luisteren, wanneer stop je eindelijk?

Leef je leven

maar alsjeblieft zonder mij

ik zal voor je bidden

Ik zie het als mijn plicht

De zieken denken de verkeerde wet

Ik geloof in de waarheid

De hoop.

hoop sterft als laatste

Hij oordeelt snel meestal zonder genade

Is bitter en alleen

is blij met zijn cadeau

Objectief alleen voor schijn

Spreken is zilver en zwijgen is goud

Je overdreef het

je hebt het, je wilde het zo

Leef je leven

maar alsjeblieft zonder mij

ik zal voor je bidden

Ik zie het als mijn plicht

De zieken denken de verkeerde wet

Ik geloof in de waarheid

Hoop, hoop sterft als laatste