The Darker Days Of Life - Transmission

Two AM still awake haunted by the pictures

It is so hard to fall asleep

Countless nights since you’ve passed

I still can’t believe that your time ran out so fast

Falling rain you are not coming back my friend

When will I feel alive, again?

Life is running through my veins, I try to kill the pain

Life just fades away, a candle burning down

The light’s gone with the flame

Life just fades away, like traces in the sand

That water washed away

Since you’ve gone I have changed

High spirits slipped away

Now it’s slow what once was fast

On my own I’ve learned the rules

And things I have to change

To run, the tears, to hide the lies

Show what you want them to see

Believe what you want to believe

What you feel inside is the spark of life that never dies out

Fear and pain will never control my way again, I will feel alive my friend

Life is running through my veins, I try to kill the pain

Life just fades away, a candle burning down

The light’s gone with the flame

Life just fades away like traces in the sand

That water washed away

.i.n.s.t.r.u.m.e.n.t.a.l.

As the sun burned my eyes, I was imprisoned — was so blind

I know that you would be ashamed of me

I have to leave it all behind, relight the fire deep inside

I know that you will stay a part of me

With a smile I feel how the rain runs down my face

Washing away all my tears my sorrows and pain

Life just fades away, a candle burning down

The light’s gone with the flame

Life just fades away, but memories will last

Like a photo in a frame, you will always stay

Twee uur 's nachts nog steeds wakker, achtervolgd door de foto's

Het is zo moeilijk om in slaap te vallen

Ontelbare nachten sinds je bent gepasseerd

Ik kan nog steeds niet geloven dat je tijd zo snel op was

Vallende regen je komt niet terug mijn vriend

Wanneer voel ik me weer levend?

Het leven stroomt door mijn aderen, ik probeer de pijn te doden

Het leven vervaagt gewoon, een kaars brandt af

Het licht is weg met de vlam

Het leven vervaagt gewoon, als sporen in het zand

Dat water spoelde weg

Sinds je weg bent, ben ik veranderd

De opgewektheid gleed weg

Nu is het langzaam wat eens snel was

In mijn eentje heb ik de regels geleerd

En dingen die ik moet veranderen

Om te rennen, de tranen, om de leugens te verbergen

Laat zien wat je wilt dat ze zien

Geloof wat je wilt geloven

Wat je van binnen voelt, is de vonk van het leven die nooit uitdooft

Angst en pijn zullen mijn weg nooit meer beheersen, ik zal voelen dat ik leef, mijn vriend

Het leven stroomt door mijn aderen, ik probeer de pijn te doden

Het leven vervaagt gewoon, een kaars brandt af

Het licht is weg met de vlam

Het leven vervaagt gewoon als sporen in het zand

Dat water spoelde weg

.i.n.s.t.r.u.m.e.n.t.a.l.

Terwijl de zon in mijn ogen brandde, zat ik gevangen — was zo blind

Ik weet dat je je voor me zou schamen

Ik moet het allemaal achterlaten, het vuur diep van binnen weer aansteken

Ik weet dat je een deel van mij blijft

Met een glimlach voel ik hoe de regen over mijn gezicht loopt

Was al mijn tranen, mijn verdriet en pijn weg

Het leven vervaagt gewoon, een kaars brandt af

Het licht is weg met de vlam

Het leven vervaagt gewoon, maar herinneringen zullen blijven

Net als een foto in een kader, blijf je altijd