Nameless (Songs To Static) - Transit

Now isn’t it sad when we find our place

(Condemned and rebuilt so easily replaced now.)

We stick to the floors just like shadows

(A nameless kid, an empty place.)

I remember when our hearts skipped to this sound

Now we long for that beating pulse

Would you believe me if I told you that I was afraid of the end

(This bed of yours is never made you’re constantly dreaming)

The movie plays and it rewinds back memories and fading pictures from a crash

When those bright lights flashed against our faces

Then we sat alone in the dark

Is anyone there

Can anyone hear me

Still we long for that beating pulse

Would you believe me if I told you that I was afraid of the end

As I sink into this seat the open windows and the radio sings to me

This comfort makes me feel at home, just some nameless kids and a few songs

We’re on our way through rows of endless broken white lines

Until we run this engine down

Without a trace we will disappear in static and leave behind this broken town

Is het niet triest als we onze plek vinden?

(Veroordeeld en herbouwd, dus nu gemakkelijk te vervangen.)

We houden ons aan de vloeren, net als schaduwen

(Een naamloos kind, een lege plaats.)

Ik herinner me dat ons hart oversloeg naar dit geluid

Nu verlangen we naar die kloppende pols

Zou je me geloven als ik je vertelde dat ik bang was voor het einde?

(Dit bed van jou is nooit gemaakt, je droomt constant)

De film wordt afgespeeld en het spoelt herinneringen terug en vervagende foto's van een crash

Toen die felle lichten tegen onze gezichten flitsten

Toen zaten we alleen in het donker

Is er iemand

Kan iemand me horen?

Toch verlangen we naar die kloppende pols

Zou je me geloven als ik je vertelde dat ik bang was voor het einde?

Terwijl ik in deze stoel wegzak, zingt de open raam en de radio voor me

Door dit comfort voel ik me thuis, alleen wat naamloze kinderen en een paar liedjes

We zijn op weg door rijen van eindeloze onderbroken witte lijnen

Totdat we deze motor uitzetten

Zonder een spoor zullen we verdwijnen in static en deze gebroken stad achterlaten