Aparicion - Tragic Black

Aparicion died in dreams two times before.

He’s so far gone, he can’t take no more.

Scars and cuts adorn your skin.

Swallowing razors, stabbing in.

Iron flavor resting on my tongue, the surface of coagulated blood.

Everything has a side effect, disconnected dead distress.

(chorus)

His shadow is gone.

He has no face.

He’s a transparent ghost in modern daze.

They gather in streets.

That’s where they fall, dark silhouettes standing so tall.

Stuck in a place.

Scarred on the Earth.

Accept your death and enter rebirth.

Trying so hard to fill in the void of the despaired life you destroyed.

There you remain.

There you still search.

Wandering streets all over the earth with damage.

The dawning was darker than ever before.

My ribs were bruised, broken and sore.

Scars adorn the place you died.

A black figure remains hollow inside.

What happened right then?

That moment in time impressions of death repeat and

rewind.

Aparicion stierf twee keer eerder in dromen.

Hij is zo ver heen, hij kan er niet meer tegen.

Littekens en snijwonden sieren uw huid.

Scheermessen inslikken, erin steken.

IJzersmaak rust op mijn tong, het oppervlak van gestold bloed.

Alles heeft een bijwerking, losgekoppeld dood nood.

(Refrein)

Zijn schaduw is weg.

Hij heeft geen gezicht.

Hij is een transparante geest in moderne roes.

Ze verzamelen zich in de straten.

Dat is waar ze vallen, donkere silhouetten die zo hoog staan.

Vast op een plek.

Getekend op de aarde.

Accepteer je dood en ga wedergeboorte in.

Zo hard proberen om de leegte op te vullen van het wanhopige leven dat je hebt vernietigd.

Daar blijf je.

Daar zoek je nog.

Dwalende straten over de hele aarde met schade.

De dageraad was donkerder dan ooit tevoren.

Mijn ribben waren gekneusd, gebroken en pijnlijk.

Littekens sieren de plek waar je stierf.

Een zwarte figuur blijft van binnen hol.

Wat is er toen precies gebeurd?

Dat moment in de tijd impressies van de dood herhalen en

terugspoelen.