Father's Field - Traci Lords

I remember that day, 'cause I was excited.

No school.

I’d been raking my father’s field,

wearing this stupid little dress.

Rocking out, raking it up.

Sort of sweating, feeling good.

I was laying on the grass.

Making big angels.

I was feeling kinda itchy, in the grass,

laying in the sun, mmm, kinda liking the way it felt.

Guess I must have fallen asleep.

I still don’t know what woke me up.

All I can remember seeing were these huge eyes,

staring over me.

Right on top of me.

This older boy, out of my league,

'Cause I was no cheerleader, no lipstick queen.

I could feel his eyelashes on my face

And they were tickling me.

Maybe that’s what woke me up.

I was shocked.

That sun was so hot, and he was so warm.

I didn’t know what it was but it felt kinda good.

Just the way his fingers ran through my hair,

Just raking it up.

I’d never had anyone touch me

Like that before cept for my mother.

I knew there was something wrong, but I don’t know,

I kinda liked it.

It was sort of like, wow.

Like amazing.

And he just kept whispering

«You're sooooooo beautiful., god, you’re beautiful»

Just this sweet voice tickling me.

Then I got kinda nervous.

And I got really embarrassed.

I felt myself getting really hot.

Sort of blushing, that hot.

I tried to get up, but he started to laugh,

And he started pulling me down, pinning me to the ground.

He’s not playing a game.

I hear this screaming, and it’s me.

And I started to hear my clothes rip.

And I got scared, really scared.

And in a way, I hoped to God no one would find us,

'Cause I was so embarrassed.

I became silent.

This is all wrong.

It’s all my fault.

It’s all my fault.

It’s all my fault.

His hand over my mouth.

That’s why I’m not screaming.

I didn’t say anything.

I didn’t feel anything.

I just drifted away.

I just floated.

Just that sharp pain.

And then he’s through with me.

I didn’t tell anyone.

Didn’t tell anyone.

Ik herinner me die dag, omdat ik opgewonden was.

Geen school.

Ik had het veld van mijn vader geharkt,

het dragen van dit stomme jurkje.

Schommelen, opharken.

Een soort van zweten, een goed gevoel.

Ik lag op het gras.

Grote engelen maken.

Ik voelde me een beetje jeuken, in het gras,

in de zon liggen, mmm, ik vond het een beetje leuk hoe het voelde.

Ik denk dat ik in slaap moet zijn gevallen.

Ik weet nog steeds niet waardoor ik wakker werd.

Het enige wat ik me kan herinneren waren deze grote ogen,

over me heen staren.

Recht boven mij.

Deze oudere jongen, buiten mijn competitie,

Omdat ik geen cheerleader was, geen lipstickkoningin.

Ik kon zijn wimpers op mijn gezicht voelen

En ze kietelden me.

Misschien is dat wat me wakker maakte.

Ik was geschokt.

Die zon was zo heet, en hij was zo warm.

Ik wist niet wat het was, maar het voelde best goed.

Net zoals zijn vingers door mijn haar gingen,

Gewoon opharken.

Nooit had iemand me aangeraakt

Zoals dat voor mijn moeder.

Ik wist dat er iets mis was, maar ik weet het niet,

Ik vond het wel leuk.

Het was een soort van, wauw.

Als geweldig.

En hij bleef maar fluisteren

«Je bent zooooo mooi., god, je bent mooi»

Alleen deze lieve stem die me kietelt.

Toen werd ik een beetje nerveus.

En ik schaamde me echt.

Ik voelde dat ik het heel warm kreeg.

Een soort van blozen, zo heet.

Ik probeerde op te staan, maar hij begon te lachen,

En hij begon me naar beneden te trekken en me tegen de grond te drukken.

Hij speelt geen game.

Ik hoor dit geschreeuw, en ik ben het.

En ik begon mijn kleren te horen scheuren.

En ik werd bang, echt bang.

En in zekere zin hoopte ik bij God dat niemand ons zou vinden,

Omdat ik me zo schaamde.

Ik werd stil.

Dit is helemaal verkeerd.

Het is allemaal mijn fout.

Het is allemaal mijn fout.

Het is allemaal mijn fout.

Zijn hand voor mijn mond.

Daarom schreeuw ik niet.

Ik heb niets gezegd.

Ik voelde niets.

Ik dreef gewoon weg.

Ik zweefde gewoon.

Alleen die scherpe pijn.

En dan is hij klaar met mij.

Ik heb het aan niemand verteld.

Heb het aan niemand verteld.