save me - Tothegood, thebreathingbackwards

I don’t think there’s anybody left to save me

Barricaded in my head and I can’t break free

I fight myself on ways to stop feeling so lazy

I say goodnight to rising suns but it don’t phase me

I been up and I been down I feel em both

I got nothing left to stop myself from sinking, I don’t float

I been craving something more, why can’t i back what I promote

Am I creating value, nope, and I been running low on hope

So let’s pretend that I control whats in my skin

Like I’m falling back in line without a care of tearing thin

If I hit the hay I’ll meet tomorrow with an honest grin

But I’m too terrified of shaking so I’ll stay awake in sin

Let me breathe, capture air, I exhale and don’t ask why

Because I know that any breath could be my last before I die

Maybe one day I’ll be fine and I can write just what I like

But until then imma ground myself in fear before I cry

And I don’t know if I’ll survive the static in my sleep

But imma go until I find the undertow that pulls me deep

Imma let it take me out and bring my body to the sea

And when it rots, imma drop and watch my bones become the reef

And I don’t think that anyone can save me

Been barricaded in my head and I can’t break free

I fight myself on ways to stop feeling so lazy

I say goodnight to rising suns but it don’t phase me

Ik denk niet dat er iemand over is om me te redden

Gebarricadeerd in mijn hoofd en ik kan niet loskomen

Ik vecht mezelf tegen manieren om me niet meer zo lui te voelen

Ik zeg welterusten tegen de rijzende zon, maar het stoort me niet

Ik ben op geweest en ik ben naar beneden geweest, ik voel ze allebei

Ik heb niets meer om te voorkomen dat ik zinken, ik drijf niet

Ik verlangde naar iets meer, waarom kan ik niet teruggaan naar wat ik promoot?

Creëer ik waarde, nee, en heb ik bijna geen hoop meer?

Dus laten we doen alsof ik de controle heb over wat er in mijn huid zit

Alsof ik terug in de rij val zonder me zorgen te maken om dun te worden

Als ik het hooi krijg, zie ik elkaar morgen met een eerlijke grijns

Maar ik ben te bang om te trillen, dus ik blijf wakker in de zonde

Laat me ademen, lucht opvangen, ik adem uit en vraag niet waarom

Omdat ik weet dat elke ademteug mijn laatste kan zijn voordat ik sterf

Misschien komt het ooit goed met me en kan ik schrijven wat ik leuk vind

Maar tot die tijd zal ik mezelf in angst gronden voordat ik huil

En ik weet niet of ik de ruis in mijn slaap zal overleven

Maar ik ga door tot ik de onderstroom vind die me diep trekt

Imma laat het me eruit halen en mijn lichaam naar de zee brengen

En als het rot, laat ik me vallen en kijk hoe mijn botten het rif worden

En ik denk niet dat iemand me kan redden

Gebarricadeerd in mijn hoofd en ik kan niet loskomen

Ik vecht mezelf tegen manieren om me niet meer zo lui te voelen

Ik zeg welterusten tegen de rijzende zon, maar het stoort me niet