Devil's Soul Pile - Tommy Roe

when i was still in school, and living at home,

daddy used to leave my mama alone.

it was hard on us all but we didn’t complain,

cause daddy made the rules, mama felt the pain.

when daddy was around, he did what he could,

to make us all feel like a family should.

but when he was gone, mama couldn’t cope,

and i was in the streets, dealing in the dope.

there used to be a church at the bottom of my street,

and every day the reverend he was on to me.

he said son, you better straighten out your life,

or you’re gonna end up in, the devil’s soul pile.

now the sun used to shine, the wind used to blow,

the rain used to fall, and tears used to flow.

i had an attitude, thought i was tough,

you’d never see me smile, my hood was just too rough.

too damn rough.

i paid no attention to the pastor or his flock,

i had better things to do on down the block.

but one night, when walking by myself down the street,

a junkie pulled a knife, pushed it in me deep.

the last thing i remember, was running til i fell,

screaming don’t let me die lord, i’ll surely go to hell.

and the reverends words, kept running through my mind,

you’re gonna end up in, the devil’s soul pile.

well i’m a survivor, from the streets of la,

lucky to be alive to see another day.

i was blessed with a family, who did their best,

and the lord god almighty, he did the rest.

repeat 1st two lines of.

and then;

i dropped my attitude, i’m not afraid to smile,

and i’m never gonna end up in, the devil’s soul pile

Writer;

Tommy Roe, copyright 2001, publisher Roeboat Music, LLC/Tunecore

Digital Music

toen ik nog op school zat en thuis woonde,

papa liet mijn mama altijd met rust.

het was moeilijk voor ons allemaal, maar we klaagden niet,

want papa maakte de regels, mama voelde de pijn.

toen papa in de buurt was, deed hij wat hij kon,

om ons allemaal het gevoel te geven dat een gezin dat zou moeten doen.

maar toen hij weg was, kon mama het niet aan,

en ik was op straat en handelde in drugs.

er was vroeger een kerk onderaan in mijn straat,

en elke dag had de eerwaarde hij het tegen mij.

hij zei zoon, je kunt maar beter je leven op orde brengen,

of je komt terecht in de stapel zielen van de duivel.

nu scheen de zon, waaide de wind,

de regen viel vroeger en de tranen vloeiden.

ik had een houding, dacht dat ik stoer was,

je zou me nooit zien glimlachen, mijn capuchon was gewoon te ruw.

te verdomd ruw.

ik schonk geen aandacht aan de pastoor of zijn kudde,

ik had betere dingen te doen in de buurt.

maar op een avond, toen ik alleen door de straat liep,

een junkie trok een mes, duwde het diep in me.

het laatste wat ik me herinner, was rennen tot ik viel,

schreeuwen laat me niet sterven heer, ik zal zeker naar de hel gaan.

en de woorden van de eerwaarde bleven door mijn hoofd spoken,

je komt terecht in, de zielenstapel van de duivel.

Nou, ik ben een overlevende, van de straten van la,

geluk dat ik nog leef om nog een dag te zien.

ik was gezegend met een gezin, die hun best deden,

en de almachtige heer deed de rest.

herhaal de eerste twee regels van.

en dan;

ik liet mijn houding vallen, ik ben niet bang om te glimlachen,

en ik zal nooit eindigen in, de zielenstapel van de duivel

Auteur;

Tommy Roe, copyright 2001, uitgever Roeboat Music, LLC/Tunecore

Digitale muziek