She Cried - Toad The Wet Sprocket

Solitaire, such a fateful game

She turns her cards and writes her name on the napkin

Mow she turns another card

She dreams about the house and romance

He promised but wont deliver

She waits alone

With dried out hopes

And dormant phone

She waits for years

And fantasies melt

New ones appear

But they wont help

And again she catches him

Eye pulls away with light too dim

She calls his name and runs around

But he was faster

All alone in a bad part of town

She waits again

With dried out hopes

And things made for him

A little ride, a little fun was all

He held her tight, got tired and then let go The strain on her heart

She believed a lying blackheart

Painted with promises

Then he left her on the floor

With only the mirror to curse

«shouldve known better»

But how she cried…

Solitaire, zo'n noodlottig spel

Ze draait haar kaarten om en schrijft haar naam op het servet

Maai ze draait nog een kaart

Ze droomt over het huis en romantiek

Hij heeft beloofd maar komt niet na

Ze wacht alleen

Met uitgedroogde hoop

En slapende telefoon

Ze wacht jaren

En fantasieën smelten

Nieuwe verschijnen

Maar ze zullen niet helpen

En weer vangt ze hem

Oog trekt weg met te zwak licht

Ze roept zijn naam en rent rond

Maar hij was sneller

Helemaal alleen in een slecht deel van de stad

Ze wacht weer

Met uitgedroogde hoop

En dingen die voor hem zijn gemaakt

Een klein ritje, een beetje plezier was alles

Hij hield haar stevig vast, werd moe en liet toen los. De druk op haar hart

Ze geloofde een liegende zwarte hart

Geschilderd met beloften

Toen liet hij haar op de grond liggen

Met alleen de spiegel om te vloeken

"had beter moeten weten"

Maar hoe ze huilde...