Barren Land - Thunderstone

Walking through the barren land

Never-ending sea of sand

Million miles away from home, future unknown

Dying sun before the dawn

Its tears of hope keep falling strong

Northern star, oh so far like a beacon in the sky

The voices from the other side

Calling me for the final ride

Is this a curse from down below?

My punishment will only grow

Who decides if I live or if I fade away?

The voices from the other side

Calling me for the final ride

I have always wandered on my own

Searching in vain for some way to atone

This will be the journey of my life

I will survive, although I’m torn

I’ll carry on until I find where I belong

Morning rays cut through the dream

Welcome to reality

Another pitch black night behind, I feel alive again

The taste of blood is on my lips

The burning sun tears me to strips

I have to leave, I still believe that I’ll find my way home

The voices from the other side

Calling me for the final ride

I have always wandered on my own

Searching in vain for some way to atone

This will be the journey of my life

I will survive, although I’m torn

I’ll carry on until I find where I belong

Where I belong, where I belong

«If our impulses were confined to hunger, thirst, and desire

We might be nearly free;

But now we are moved by every wind that blows

And a chance word or scene that that word may convey to us…

Thus strangely are souls constructed,

And by slight ligaments are we bound to prosperity and ruin…

I ought to be thy Adam, but I am rather the fallen angel…»

I have always wandered on my own

Searching in vain for some way to atone

This will be the journey of my life

I will survive, although I’m torn

I’ll carry on until I find where I belong

On my own

Searching in vain for some way to atone

This will be the journey of my life

I will survive, although I’m torn

I’ll carry on until I find where I belong

Where I belong, where I belong

Wandelen door het dorre land

Oneindige zee van zand

Miljoen mijlen weg van huis, toekomst onbekend

Stervende zon voor de dageraad

Zijn tranen van hoop blijven sterk vallen

Noorderster, oh tot nu toe als een baken aan de hemel

De stemmen van de andere kant

Bel me voor de laatste rit

Is dit een vloek van beneden?

Mijn straf zal alleen maar groter worden

Wie bepaalt of ik leef of dat ik vervaag?

De stemmen van de andere kant

Bel me voor de laatste rit

Ik heb altijd alleen rondgezworven

Tevergeefs zoeken naar een manier om te boeten

Dit wordt de reis van mijn leven

Ik zal overleven, ook al ben ik verscheurd

Ik ga door totdat ik vind waar ik thuishoor

Ochtendstralen snijden door de droom

Welkom in de realiteit

Weer een pikzwarte nacht achter de rug, ik voel me weer levend

De smaak van bloed is op mijn lippen

De brandende zon scheurt me aan reepjes

Ik moet weg, ik geloof nog steeds dat ik de weg naar huis zal vinden

De stemmen van de andere kant

Bel me voor de laatste rit

Ik heb altijd alleen rondgezworven

Tevergeefs zoeken naar een manier om te boeten

Dit wordt de reis van mijn leven

Ik zal overleven, ook al ben ik verscheurd

Ik ga door totdat ik vind waar ik thuishoor

Waar ik thuishoor, waar ik thuishoor

"Als onze impulsen beperkt waren tot honger, dorst en verlangen"

We zijn misschien bijna vrij;

Maar nu worden we bewogen door elke wind die waait

En een toevallig woord of een scène die dat woord op ons kan overbrengen...

Zo vreemd zijn zielen geconstrueerd,

En door kleine banden zijn we gebonden aan welvaart en verderf...

Ik zou uw Adam moeten zijn, maar ik ben eerder de gevallen engel...»

Ik heb altijd alleen rondgezworven

Tevergeefs zoeken naar een manier om te boeten

Dit wordt de reis van mijn leven

Ik zal overleven, ook al ben ik verscheurd

Ik ga door totdat ik vind waar ik thuishoor

Op mijn eigen

Tevergeefs zoeken naar een manier om te boeten

Dit wordt de reis van mijn leven

Ik zal overleven, ook al ben ik verscheurd

Ik ga door totdat ik vind waar ik thuishoor

Waar ik thuishoor, waar ik thuishoor