Throne Renowned Of Old - The Wretched End

She sits alone

In the blackness of night

On a throne renowned of old

For its virtue and might

They watch from above

The wise ones unseen

Noble, old, silent

They are not what they seem

Sensing their eyes

Turning to the night sky

Strong willing and unafraid

Of the great ones who fly

Knowing all, seeing all

Who has nothing to hide

Awaiting fate

The turning of the tide

Alone in this majestic cathedral

Moving with grace

One with the spirit of the north

Moonlight on her face

So (still) she sits alone

In the blackness of night

On a throne renowned of old

For its virtue and might

Ze zit alleen

In de duisternis van de nacht

Op een vanouds bekende troon

Voor zijn deugd en macht

Ze kijken van boven

De wijzen ongezien

Edel, oud, stil

Ze zijn niet wat ze lijken

Hun ogen voelen

Zich wenden tot de nachtelijke hemel

Sterk bereid en niet bang

Van de groten die vliegen

Alles weten, alles zien

Wie heeft er niets te verbergen?

In afwachting van het lot

Het keren van het tij

Alleen in deze majestueuze kathedraal

Bewegen met gratie

Eén met de geest van het noorden

Maanlicht op haar gezicht

Dus (nog steeds) zit ze alleen

In de duisternis van de nacht

Op een vanouds bekende troon

Voor zijn deugd en macht