Tall Boots - The Wild Feathers

I’m a lover of yesterday

It don’t matter where I lay

I’ve got tall boots, memories to hold

And when the sun finally sets

I can see my cigarettes

Burning slow, just like the songs on the radio

Young man, seventeen

Green eyes and blue jeans

And boots so worn, all the miles they’ve seen

I remember holding on To every prayer I said at dawn

Like, get me home, I promise I’ll never leave

I promise I’ll never leave

Oh, where would I go?

'Cause all these melodies are sad and slow

And all these stories

That have been told

All have me growin' old

On the dusty hood of a car

I could hear all the stars

Singing out of tune with the moon

And the song was sad as hell

And then the stars fell

Lighting up the road between me and you

Young man, twenty-three

Livin' on amphetamines

And eyes, so black, with all the sadness they’ve seen

I remember holding on To every prayer I said at dawn

Like, get me home, I promise I’ll never leave

I promise I’ll never leave

Oh, where would I go?

'Cause all these melodies are sad and slow

And all these stories

That have been told

All have me growin' old

I remember holding on To every prayer I said at dawn

Like, get me home, I promise I’ll never leave

I promise I’ll never leave

Oh, where would I go?

'Cause all these melodies are sad and slow

And all these stories

That have been told

All have me growin' old

(Merci à Gabriel Santerre pour cettes paroles)

Ik ben een liefhebber van gisteren

Het maakt niet uit waar ik lig

Ik heb hoge laarzen, herinneringen om vast te houden

En als de zon eindelijk ondergaat

Ik kan mijn sigaretten zien

Brandt langzaam, net als de liedjes op de radio

Jonge man, zeventien

Groene ogen en blauwe spijkerbroek

En laarzen die zo versleten zijn, alle kilometers die ze hebben gezien

Ik herinner me dat ik me vasthield aan elk gebed dat ik bij zonsopgang zei

Zoals, breng me naar huis, ik beloof dat ik nooit wegga

Ik beloof dat ik nooit wegga

Oh, waar zou ik heen gaan?

Want al deze melodieën zijn droevig en traag

En al deze verhalen

Dat is verteld

Ze hebben me allemaal oud gemaakt

Op de stoffige motorkap van een auto

Ik kon alle sterren horen

Vals zingen met de maan

En het lied was zo triest als de hel

En toen vielen de sterren

De weg tussen mij en jou verlichten

Jonge man, drieëntwintig

Leven op amfetaminen

En ogen, zo zwart, met al het verdriet dat ze hebben gezien

Ik herinner me dat ik me vasthield aan elk gebed dat ik bij zonsopgang zei

Zoals, breng me naar huis, ik beloof dat ik nooit wegga

Ik beloof dat ik nooit wegga

Oh, waar zou ik heen gaan?

Want al deze melodieën zijn droevig en traag

En al deze verhalen

Dat is verteld

Ze hebben me allemaal oud gemaakt

Ik herinner me dat ik me vasthield aan elk gebed dat ik bij zonsopgang zei

Zoals, breng me naar huis, ik beloof dat ik nooit wegga

Ik beloof dat ik nooit wegga

Oh, waar zou ik heen gaan?

Want al deze melodieën zijn droevig en traag

En al deze verhalen

Dat is verteld

Ze hebben me allemaal oud gemaakt

(Merci à Gabriel Santerre pour cettes paroles)