La Zenaida - The Unknown

Cuatrocientos kilómetros tiene

la ciudad donde vive Zenaida,

voy a ver si la puedo encontrar,

voy a ver si me da su palabra.

Porque traigo intenciones de hablarle

y en mis brazos la quiero tener,

voy a ver si madrugo mañana

y me voy antes de amanecer.

Por ahí dicen que ya viene el tren

y sin duda lo estoy esperando,

ya parece que voy en el tren,

ya parece que voy caminando.

Al momento que la ví venir,

al momento yo la saludé,

cariñosa me dice la niña:

«oiga joven de dónde es usted».

Yo he venido de tierras lejanas,

he llegado en un tren pasajero

pa' que me haga un favor que le pido

y acompañe a este pobre soltero.

Oiga joven si fuera soltero,

y si usted me quisiera también,

nos hiríamos los dos a pasearnos

si me diera el transporte pa’l tren.

Cinco meses pasé sin mirarla,

trabajé con afán con esmero;

esperando volver a encontrarla

y ofrecerle todo mi dinero.

Yo no quiero, me dice Zenaida,

el dinero que usted me propone;

se lo dije por cierto en un tiempo,

se lo dije por ver si era hombre.

Ya me vuelvo en el tren pasajero,

que permiso sus padres me han dado;

para nada sirvió mi dinero

y a Zenaida la llevo a mi lado.

vierhonderd kilometer heeft

de stad waar Zenaida woont,

Ik ga kijken of ik het kan vinden,

Ik ga kijken of hij me zijn woord geeft.

Omdat ik intenties breng om met je te praten

en in mijn armen wil ik haar hebben,

Ik ga kijken of ik morgen vroeg opsta

en ik vertrek voor zonsopgang.

Daar zeggen ze dat de trein eraan komt

en ik wacht er zeker op,

Het lijkt er al op dat ik met de trein ga,

Het lijkt al alsof ik loop.

Op het moment dat ik haar zag aankomen,

op het moment dat ik haar begroette,

liefdevol vertelt het meisje me:

"Hé jongeman, waar kom je vandaan?"

Ik kom uit verre landen,

Ik ben aangekomen met een passagierstrein

zodat je me een plezier doet dat ik van je vraag

en begeleid deze arme vrijgezel.

Hey jongeman als je single was,

en als je mij ook wilde,

we zouden ons allebei pijn doen om te lopen

als hij me vervoer naar de trein gaf.

Ik bracht vijf maanden door zonder naar haar te kijken,

Ik werkte ijverig met zorg;

in de hoop haar weer te vinden

en bied hem al mijn geld aan.

Ik wil niet, zegt Zenaida tegen me,

het geld dat je me voorstelt;

Ik heb je trouwens een keer verteld,

Ik zei hem om te kijken of hij een man was.

Ik ga terug met de passagierstrein,

welke toestemming je ouders mij hebben gegeven;

mijn geld was nutteloos

en ik neem Zenaida aan mijn zijde.