Requiem - The Three Degrees

When you came to me there in that old telephone pole

Out of the night

And I rushed right down to meet you and that silky thing

And sat down on a porch swing

Oh, and I knew the moon would melt

Before I held it to my breast like that again

Why couldn’t I die then

So warm

Behind the curtains of your arms

When you stopped the clock on that cold rock

And mix the hot young blood with granite dust

Then I raise my head just to kiss the sweat

They clung like honey from your garnet brow

Ooh, and I knew the mountainside would be

A million years of dusted rust before you took me up there again

So tell me why couldn’t I die then

I was warm

Behind the curtains of your arms

Instead I was found dead, but well carrying on my life

With my dusk glow and dear friends

Buried without a casket

And no one who writes my epitaph

'Cos I know that I’m still breathing

And they think that means I’m still alive

I’m still alive

And I knew the mountainside would be

A million years of dusted rust before you took me up there again

Why could I not die then

Warm

Behind the curtains of your arms

Why could I not die then

As seems it doesn’t really matter when

It doesn’t really matter when

It doesn’t really matter when

It doesn’t really matter when

It doesn’t really, no

It doesn’t really matter when

It doesn’t really matter when

Toen je naar me toe kwam in die oude telefoonpaal...

Uit de nacht

En ik snelde naar beneden om jou en dat zijdeachtige ding te ontmoeten

En ging zitten op een verandaschommel

Oh, en ik wist dat de maan zou smelten

Voordat ik het weer zo tegen mijn borst hield

Waarom kon ik toen niet dood?

Zo warm

Achter de gordijnen van je armen

Toen je de klok stopte op die koude rots

En meng het hete jonge bloed met granietstof

Dan hef ik mijn hoofd op om het zweet te kussen

Ze klampten zich vast als honing van je granaat voorhoofd

Ooh, en ik wist dat de berghelling zou zijn

Een miljoen jaar stofroest voordat je me daar weer mee naartoe nam

Dus vertel me waarom ik dan niet dood kon

Ik had het warm

Achter de gordijnen van je armen

In plaats daarvan werd ik dood gevonden, maar ik ga verder met mijn leven

Met mijn schemergloed en lieve vrienden

Begraven zonder kist

En niemand die mijn grafschrift schrijft

'Omdat ik weet dat ik nog steeds adem?

En ze denken dat dat betekent dat ik nog leef

Ik leef nog

En ik wist dat de berghelling zou zijn

Een miljoen jaar stofroest voordat je me daar weer mee naartoe nam

Waarom kon ik dan niet dood?

Warm

Achter de gordijnen van je armen

Waarom kon ik dan niet dood?

Het lijkt erop dat het er niet echt toe doet wanneer

Het maakt niet echt uit wanneer

Het maakt niet echt uit wanneer

Het maakt niet echt uit wanneer

Het is niet echt, nee

Het maakt niet echt uit wanneer

Het maakt niet echt uit wanneer