About Stephen - the tenth

[H: Harley

T: Taylor]

T: When Stephen Hawking died, I was terribly upset.

I was at my neighbors house

and I had gone the whole day without knowing.

I don’t know how I missed the

news

H: Weird

T: But it must have been 11 o’clock at night and I found out and then I went

back to my apartment and I sat on my floor and I cried and pulled out my guitar

and I very softly, sadly strummed it and I wrote this song

H: Total sadness

T: Mostly 'cause I didn’t wanna disturb my neighbors and they’d be annoyed with

me playing the guitar very loudly

H: and sobbing

T: *laughs* They weren’t that loud the sobs but I was very sad and I also felt

sort of doomed.

What are we going to do?

The smartest person is gone!

And we has sort of the one hope I had for the planet

H: True

[H: Harley

T: Taylor]

L: Toen Stephen Hawking stierf, was ik erg van streek.

Ik was bij mijn buren

en ik was de hele dag weggegaan zonder het te weten.

Ik weet niet hoe ik de . heb gemist

nieuws

H: Raar

T: Maar het moet 11 uur 's avonds zijn geweest en ik kwam erachter en toen ging ik

terug naar mijn appartement en ik zat op mijn verdieping en ik huilde en haalde mijn gitaar

en ik tokkelde er heel zachtjes, helaas op, en ik schreef dit nummer

H: Totale droefheid

T: Meestal omdat ik mijn buren niet wilde storen en ze zich zouden ergeren aan

dat ik heel hard gitaar speel

H: en snikken

T: *lacht* Ze waren niet zo luid de snikken maar ik was erg verdrietig en ik voelde me ook

een soort van gedoemd.

Wat gaan we doen?

De slimste persoon is weg!

En we hebben een soort van hoop die ik had voor de planeet

H: Waar