Madness of My Own Design - The Sullen Route

In thorns of my strange traps

Still breathe bleeding bodies

Clones from universe of thoughts and dreams

Their grown dim eyes — eyes of my hopes

That I’ve killed and chained.

I strangled passion to step over

To tumble blind heavens into the cavern

Where dreadful chorus tearing innocense.

Cold needles break through me from within

Imperious pain completes this creature

Ripping through the time and sanity

It grinds our plaintive essence.

I am the immured one

In cell of crushing memories

The madness of my own desire.

The madness of my own design.

In de doornen van mijn vreemde vallen

Adem nog steeds bloedende lichamen

Klonen uit het universum van gedachten en dromen

Hun volwassen vage ogen — ogen van mijn hoop

die ik heb gedood en geketend.

Ik wurgde passie om over te stappen

Om blinde hemelen in de grot te laten tuimelen

Waar vreselijk refrein onschuld verscheurt.

Koude naalden breken door me heen van binnenuit

Dwingende pijn maakt dit wezen compleet

Door de tijd en gezond verstand scheuren

Het vermaalt onze klagende essentie.

Ik ben de ingedompelde

In de cel van verpletterende herinneringen

De waanzin van mijn eigen verlangen.

De waanzin van mijn eigen ontwerp.