The Perfect Lover - The Residents

I guess the coldness implied by my calculated position in life must be

disturbing to some people and maybe the lack of romantic pretense used to

disguise or excuse my behavior is not normal, but it is honest, more honest

than most people can deal with, but still it doesn’t make me immune to romance

I am human, and I do have my fantasies, fantasies that I normally repress,

what good are they, after all, but I can’t deny them

I listen to my lover sigh as she entwines me

I listen to my lover cry because she blinds me

I listen to my lover laugh as she defines me

With every breath I wait for her to find me

Usually because I’m a man, I guess, these fantasies gravitate towards a female

form and occasionally I do allow them to run free, dancing in slow motion

through the flower fields of my imagination

I know it sounds silly, especially coming from someone with such a cunning and

cutthroat attitude towards life, but sometimes I feel like nothing would make

me happier than holding hands with a beautiful woman on the beach,

watching the sun slowly descending into the pinks and purples of a perfect

sunset, disgusting isn’t it?

Ik denk dat de kilheid die wordt geïmpliceerd door mijn berekende positie in het leven moet zijn:

verontrustend voor sommige mensen en misschien was het gebrek aan romantische pretentie vroeger

vermom of excuseer mijn gedrag is niet normaal, maar het is eerlijker, eerlijker

dan de meeste mensen aankunnen, maar toch maakt het me niet immuun voor romantiek

Ik ben een mens, en ik heb mijn fantasieën, fantasieën die ik normaal gesproken onderdruk,

waar zijn ze tenslotte voor, maar ik kan ze niet ontkennen

Ik luister naar de zucht van mijn geliefde terwijl ze me omstrengelt

Ik luister naar het huilen van mijn geliefde omdat ze me verblindt

Ik luister naar mijn minnaar die lacht terwijl ze me definieert

Met elke ademhaling wacht ik tot ze me vindt

Meestal omdat ik een man ben, denk ik dat deze fantasieën aangetrokken worden tot een vrouw

vorm en af ​​en toe laat ik ze vrij rennen, dansend in slow motion

door de bloemenvelden van mijn verbeelding

Ik weet dat het gek klinkt, vooral als het komt van iemand met zo'n sluwe en

moordende houding ten opzichte van het leven, maar soms heb ik het gevoel dat niets zou helpen

me gelukkiger dan hand in hand met een mooie vrouw op het strand,

kijken naar de zon die langzaam ondergaat in de roze en paarse tinten van een perfect

zonsondergang, walgelijk is het niet?