The Lizard Lady - The Residents

What’s a woman going to do but throw away her bread

Her feet are feeling funny as she lies beneath the bed

She reminisces of the pungent Adriatic Sea

And then she crawls and counts her cans and twitches like a flea

What she really likes to do is sit upon a pew

And make believe that time has stopped and motionless is new

Planes are stranded in the sky and drains are stopping, too

She alone is laughing under eyelids full of flu

She scurries, hurries, worries that the wicked will receive

Their candy from a handsome man and coffee from a thief

She gazes at a hourglass and asks it if it cares

And then she wonders if the lizard likes his lettuce rare

«Lizard, yes a lizard, little lizard of the sea

Conspicuously alcoholic, flicks his tongue at me

Release me, release me lizard, blizzard of the bee

Mushed inside a sock you still dare me to die

Dare me to die at home

Coating all my lungs with honey, sticky coating running runny

Feet of lizard fly and stop and fly and stop and fly

And flicker tongue is licking out to find me, feel me, hide!

Hide from the tongue

The tongue is coming!

Cruising!

Oozing!

Over land and under ashes, in the sunlight, see it flashes

Find a fly and eat his eye, but don’t believe in me

Don’t believe in me, don’t believe in me

Don’t believe in me, don’t believe in me

Don’t believe in me…»

Wat kan een vrouw anders doen dan haar brood weggooien?

Haar voeten voelen raar aan terwijl ze onder het bed ligt

Ze haalt herinneringen op aan de prikkelende Adriatische Zee

En dan kruipt en telt ze haar blikjes en trilt ze als een vlo

Wat ze echt graag doet, is op een bank zitten

En doen geloven dat de tijd heeft stilgestaan ​​en dat bewegingsloos nieuw is

Vliegtuigen zijn gestrand in de lucht en de riolering stopt ook

Zij alleen lacht onder haar oogleden vol griep

Ze haast zich, haast zich, maakt zich zorgen dat de goddelozen zullen ontvangen

Hun snoep van een knappe man en koffie van een dief

Ze staart naar een zandloper en vraagt ​​of het wat uitmaakt

En dan vraagt ​​ze zich af of de hagedis van zijn sla rare houdt?

« Hagedis, ja een hagedis, kleine hagedis van de zee

Opvallend alcoholist, zwaait met zijn tong naar me

Laat me los, laat me los hagedis, sneeuwstorm van de bij

Geplette in een sok daag je me nog steeds uit om te sterven

Daag me uit om thuis te sterven

Al mijn longen met honing bedekken, kleverige laag loopt vloeibaar

Voeten van hagedis vliegen en stoppen en vliegen en stoppen en vliegen

En de flikkerende tong likt om me te vinden, voel me, verberg me!

Verbergen voor de tong

De tong komt eraan!

Cruisen!

sijpelen!

Over land en onder de as, in het zonlicht, zie het flitsen

Zoek een vlieg en eet zijn oog op, maar geloof niet in mij

Geloof niet in mij, geloof niet in mij

Geloof niet in mij, geloof niet in mij

Geloof niet in mij...»