Tent Peg in the Temple - The Residents

He’s dead and naked

I’m naked too

He’s dead and naked

At least I’m, I’m still wearing shoes

Once there was an ugly woman

Who was told to tell the truth

And so she said we needed fighters

Who were mean but mainly lighter

Than the metal war machinery

That was used to make us scream

And so we gathered up an army

And that was thin, but then a storm began

And it was really raining

Like some swollen lakes were draining

Into thunderclouds and breaking

As our enemies were waking

They were stuck like legless bugs there

In a mucky mire of mud where

They were stabbed and left to squirm

Like lost and lonely wiggle worms

He’s dead and naked

I’m naked too

He’s dead and naked

At least I’m still wearing shoes

He’s dead and naked

I’m naked too

He’s dead and naked

At least I’m still wearing shoes

Cautiously their leader ran

Until he saw me and my hand

Inviting him to come inside

My tent where he could safely hide

He was shivering and wet

And so I said that I would get some clothes

But then his tender eyes

Reached out and made me recognize

This vile and evil enemy

As someone soft and even sweet

Confused, I said he needed rest

But then somehow we were undressed

I said I heard someone outside

And rolled him in a rug and cried

I drove a tent stake in his head

And continued crying as he bled

Hij is dood en naakt

ik ben ook naakt

Hij is dood en naakt

Tenminste, ik draag nog steeds schoenen

Er was eens een lelijke vrouw

Wie moest de waarheid vertellen?

En dus zei ze dat we strijders nodig hadden

Die gemeen maar vooral lichter waren?

Dan de metalen oorlogsmachinerie

Dat werd gebruikt om ons te laten schreeuwen

En dus verzamelden we een leger

En dat was dun, maar toen begon er een storm

En het regende echt

Alsof sommige gezwollen meren leeglopen

In onweerswolken en brekend

Toen onze vijanden wakker werden

Ze zaten daar vast als pootloze insecten

In een modderige modderpoel waar

Ze werden neergestoken en achtergelaten om te kronkelen

Als verloren en eenzame wriemelende wormen

Hij is dood en naakt

ik ben ook naakt

Hij is dood en naakt

Ik draag tenminste nog schoenen

Hij is dood en naakt

ik ben ook naakt

Hij is dood en naakt

Ik draag tenminste nog schoenen

Voorzichtig rende hun leider

Tot hij mij en mijn hand zag

Hem uitnodigen om binnen te komen

Mijn tent waar hij zich veilig kon verstoppen

Hij rilde en was nat

En dus zei ik dat ik wat kleren zou halen

Maar dan zijn tedere ogen

Reikte uit en zorgde ervoor dat ik het herkende

Deze gemene en kwaadaardige vijand

Als iemand zacht en zelfs lief

Verward zei ik dat hij rust nodig had

Maar toen waren we op de een of andere manier uitgekleed

Ik zei dat ik iemand buiten hoorde

En rolde hem in een kleed en huilde

Ik reed een tentstok in zijn hoofd

En bleef huilen terwijl hij bloedde