Running Away - The Residents

I was sitting on a bus when I saw myself today

Looking out the window, I was tedious and grey

The wind was blowing black and lonely leaves alone

An empty avenue, the diorama was all wrong

The other me was anxious, abandoned and alone

Looking at the limbo of a lost unknown

Nothing was near so I looked away

As the bus escaped into an empty day

Closing in around was the sound of disbelief

Closing in around was the nothingness of grief

Closing in around was the color of conceit

Closing in around was the odor of deceit

Closing in around was the emptiness of need

Closing in around was the meaningless of me

I was, I was

Running away!

Ik zat in een bus toen ik mezelf vandaag zag

Toen ik uit het raam keek, was ik vervelend en grijs

De wind blies zwart en eenzame bladeren alleen

Een lege laan, het diorama was helemaal verkeerd

De andere ik was angstig, verlaten en alleen

Kijkend naar het voorgeborchte van een verloren onbekende

Er was niets in de buurt, dus ik keek weg

Terwijl de bus ontsnapte op een lege dag

Omsluitend klonk het geluid van ongeloof

Omsluiten was het niets van verdriet

Omsluitend was de kleur van verwaandheid

Omsluitend was de geur van bedrog

Omsluiten was de leegte van de behoefte

Insluiten was het zinloze van mij

Ik was, ik was

Wegrennen!