Devotion? - The Residents

Shortly after I first met them, something that I said upset them and

perhaps we should have parted then.

I was saying how important that they

were and what a fortune could be made if they would let me try.

But I did

not understand why they took in and had to stand by those who were so worthless to them both.

Then they got extremely angry, shouting that the

seedy gang behind them may not have much value in my eyes… but they were

people and were needing what we give and if you see them like you see some

roaches on the floor, then the sad one must be you who sees himself as too

good to do something for the weak or ones with warts.

You disdain and

criticize someone who has been compromised but really have no values of your own, so maybe you should leave and find some, steal or beg or maybe

buy some from a smiling banker or a store.

At first I was too shocked to believe they would suggest that I should levae, and what was even worse

was that I saw that they preferrred their gutter rutting friends above my smugly strutting.

And I admit it stunned and humbled me.

So I begged and

then beseeched them, «Let me stay and you could teach some sense into this

tired old mind of mine."And of course we reconciled with hugging arms and

tugging smiles that left me more secure, but still in doubt.

I truly loved

and felt devotion for them both, but I was broken up and feeling powerless

inside.

I must become important to them, intertwined with roots into them,

or else I’d loose my false and newfound pride.

Kort nadat ik ze voor het eerst ontmoette, maakte iets dat ik zei hen van streek en...

misschien hadden we toen uit elkaar moeten gaan.

Ik zei hoe belangrijk het is dat ze

waren en wat een fortuin zou kunnen worden gemaakt als ze me zouden laten proberen.

Maar ik deed het

niet begrijpen waarom ze het binnenhaalden en degenen moesten steunen die zo waardeloos waren voor hen beiden.

Toen werden ze extreem boos en schreeuwden dat de...

louche bende achter hen heeft misschien niet veel waarde in mijn ogen ... maar ze waren:

mensen en hadden nodig wat we geven en als je ze ziet zoals je sommige ziet

kakkerlakken op de vloer, dan moet jij de droevige zijn die zichzelf ook ziet

goed om iets te doen voor de zwakken of mensen met wratten.

je minacht en

bekritiseer iemand die gecompromitteerd is maar echt geen eigen waarden heeft, dus misschien moet je weggaan en wat zoeken, stelen of smeken of misschien

koop wat bij een lachende bankier of een winkel.

In het begin was ik te geschokt om te geloven dat ze zouden suggereren dat ik zou moeten levae, en wat nog erger was

was dat ik zag dat ze hun goot-sporende vrienden verkiezen boven mijn zelfvoldaan struinen.

En ik geef toe dat het me verbaasde en vernederde.

Dus ik smeekte en

smeekte hen toen: "Laat me blijven, dan kun je hier wat verstand in leren"

vermoeide oude geest van mij." En natuurlijk verzoenden we ons met knuffelende armen en

een glimlach op mijn gezicht die me veiliger maakte, maar nog steeds twijfelde.

Ik hield echt van

en voelde toewijding voor hen beiden, maar ik was uit elkaar en voelde me machteloos

binnenkant.

Ik moet belangrijk voor ze worden, verweven met wortels in hen,

anders zou ik mijn valse en hervonden trots verliezen.