Bury Me Not - The Residents

«Oh, bury me not on the lone prairie»

These words came slow and mournfully

From the bleedin' lips of the youth who lay

On his dyin' bed at the close of day

He moaned in pain while over his head

The shadows of death grew thick like lead

He thought of his home and family that night

As the cowboys gathered to watch him die

«Oh, bury me not on the lone prairie

Where the wild coyotes howl over me

In a narrow grave, just six by three

Oh, bury me not on the lone prairie»

«In dreams I’ve listened to the well-known words

Of the wild prairie winds and the songs of birds

I think of the table where my mama put flowers

And the scenes I loved in those long lost hours»

«It matters not I’ve often been told

Where the body lies when the heart grows cold

Oh grant, oh grant this wish to me

And bury me not on the lone prairie»

«I've always wished to be laid when I died

In a little churchyard on the green hillside

By my mama’s grave please let mine be

And bury me not on the lone prairie»

«Oh, bury me not», and his voice stopped there

But we took no heed of his dyin' prayer

In a narrow grave, just six by three

We buried him there on the lone prairie

"Oh, begraaf me niet op de eenzame prairie"

Deze woorden kwamen langzaam en treurig

Van de bloedende lippen van de jeugd die lag

Op zijn stervende bed aan het einde van de dag

Hij kreunde van de pijn terwijl hij boven zijn hoofd zat

De schaduwen van de dood werden dik als lood

Hij dacht die avond aan zijn huis en gezin

Terwijl de cowboys zich verzamelden om hem te zien sterven

"Oh, begraaf me niet op de eenzame prairie"

Waar de wilde coyotes over me huilen

In een smal graf, slechts zes bij drie

Oh, begraaf me niet op de eenzame prairie»

«In dromen heb ik geluisterd naar de bekende woorden

Van de wilde prairiewinden en de liederen van vogels

Ik denk aan de tafel waar mijn moeder bloemen neerzette

En de scènes waar ik van hield in die lange verloren uren»

«Het doet er niet toe, is mij vaak verteld

Waar het lichaam ligt als het hart koud wordt

Oh sta mij toe, sta mij deze wens toe

En begraaf me niet op de eenzame prairie»

"Ik heb altijd al willen worden gelegd toen ik stierf"

Op een klein kerkhof op de groene heuvel

Bij het graf van mijn moeder, laat het mijne zijn

En begraaf me niet op de eenzame prairie»

"Oh, begraaf me niet", en zijn stem stopte daar

Maar we sloegen geen acht op zijn stervende gebed

In een smal graf, slechts zes bij drie

We hebben hem daar begraven op de eenzame prairie