Trinkets Pale of Moon - The Mars Volta

By the landfill I rest

I burn their clothing before I dig into the ground

I am Janus-faced denial with vines

you’re gonna wish you hadn’t run

Clarity is calling me

I hear the hums of tiny beating drums

I feigned umbrage at my bruising fist

you’re gonna wish you hadn’t run

And with these trinkets pale of moon

senescent charms become a bludgeon of wrinkles

when I nurse your tired heart

For every time you hear the strain

of lullabies collapsing

walk towards the echo and let it hold you trembling

Their gourds are punctured easily

amnesia fumes in little twists of silk

induce this multistrobe with melody

you’re gonna wish you hadn’t run

I sing here at the seedy urn

my father taught me when I was young

you wear the tattered fringe of hangnail regalia

you’re gonna wish you hadn’t run

And with these trinkets pale of moon

senescent charms become a bludgeon of wrinkles

when I nurse your tired heart

For every time you hear the strain

of lullabies collapsing

walk towards the echo and let it hold you trembling

Bij de stortplaats rust ik

Ik verbrand hun kleding voordat ik in de grond graaf

Ik ben een Janus-gezicht ontkenning met wijnstokken

je zou wensen dat je niet was weggelopen

Duidelijkheid roept mij

Ik hoor het gezoem van kleine kloppende drums

Ik veinsde aanstoot aan mijn kneuzende vuist

je zou wensen dat je niet was weggelopen

En met deze snuisterijen bleek van de maan

verouderde charmes worden een knuppel van rimpels

wanneer ik je vermoeide hart verzorg

Voor elke keer dat je de spanning hoort

van slaapliedjes die instorten

loop naar de echo en laat je beven

Hun kalebassen worden gemakkelijk doorboord

geheugenverlies dampen in kleine twists van zijde

induceer deze multistrobe met melodie

je zou wensen dat je niet was weggelopen

Ik zing hier bij de louche urn

mijn vader leerde me toen ik jong was

je draagt ​​de gescheurde rand van nijnagel regalia

je zou wensen dat je niet was weggelopen

En met deze snuisterijen bleek van de maan

verouderde charmes worden een knuppel van rimpels

wanneer ik je vermoeide hart verzorg

Voor elke keer dat je de spanning hoort

van slaapliedjes die instorten

loop naar de echo en laat je beven