Noctourniquet - The Mars Volta

Make my bed in droughts of beryl

I haven’t shot this thing in years

Do you think I’ll fold?

Calloused hands of detriment

From a crossbow flinch of gasping air

Do you think I’ll…

So long, don’t fall apart

The words have made a perfect burden

Sewn along your hollow heart

We’ll never hassle you

Remember at the hips where we once joined

Severed by the scalpel when we were young

Do you think I’ll fold?

Held under the water in a blacklist trough

Buried in the plots of your front steps

Do you think I’ll fold?

Incinerate the faith that you were taught

Incinerate your crown of useless flesh

Do you think I’ll…

So long, don’t fall apart

The words have made a perfect burden

Sewn along your hollow heart

We’ll never hassle you

And if this life belonged to me

you can stop the rain from falling

Tie it on in your mind

Its your noctourniquet

And in your fight to live and breathe

Then you keep it to the night

Tie it on in your mind

Its your noctourniquet

Made my bed in droughts of beryl

I haven’t shot this thing in years

Do you think I’ll fold?

Your color seems to flower from your hissing tongue

Your livery of siblings cut from saffron cloth

Do you think I’ll fold?

I’ll reach out through the pavement with the shortest straw

Lavera, don’t play in your mother’s drawer

Do you think I’ll fold?

Come hasten to the first drop of endless flasks

Heretics and peasants with a quench forboding

Do you think I’ll…

So long, don’t fall apart

The words have made a perfect burden

Sewn along your hollow heart

We’ll never hassle you

So long, don’t fall apart

The words have made a perfect burden

Sewn along your hollow heart

Whatever one takes, whatever one takes for you

Maak mijn bed op in de droogte van beryl

Ik heb dit ding al jaren niet meer gefotografeerd

Denk je dat ik zal folden?

Eelt handen van nadeel

Van een kruisboogflikkering van naar adem snakkende lucht

Denk je dat ik...

Zo lang, val niet uit elkaar

De woorden hebben een perfecte last gemaakt

Langs je holle hart genaaid

We zullen je nooit lastig vallen

Onthoud op de heupen waar we ooit zijn samengekomen

Afgehakt door de scalpel toen we jong waren

Denk je dat ik zal folden?

Onder water gehouden in een zwarte lijstbak

Begraven in de percelen van je voorste trappen

Denk je dat ik zal folden?

Verbrand het geloof dat je werd geleerd

Verbrand je kroon van nutteloos vlees

Denk je dat ik...

Zo lang, val niet uit elkaar

De woorden hebben een perfecte last gemaakt

Langs je holle hart genaaid

We zullen je nooit lastig vallen

En als dit leven van mij was

je kunt voorkomen dat de regen valt

Bind het vast in je gedachten

Het is jouw noctourniquet

En in je strijd om te leven en te ademen

Dan houd je het tot de nacht

Bind het vast in je gedachten

Het is jouw noctourniquet

Maakte mijn bed in de droogte van beryl

Ik heb dit ding al jaren niet meer gefotografeerd

Denk je dat ik zal folden?

Je kleur lijkt te bloeien uit je sissende tong

Je livrei van broers en zussen gesneden uit saffraandoek

Denk je dat ik zal folden?

Ik reik door het trottoir met het kortste stroo

Lavera, speel niet in de la van je moeder

Denk je dat ik zal folden?

Haast je naar de eerste druppel eindeloze kolven

Ketters en boeren met een afschrikwekkend gevoel

Denk je dat ik...

Zo lang, val niet uit elkaar

De woorden hebben een perfecte last gemaakt

Langs je holle hart genaaid

We zullen je nooit lastig vallen

Zo lang, val niet uit elkaar

De woorden hebben een perfecte last gemaakt

Langs je holle hart genaaid

Wat je ook neemt, wat je ook voor je neemt