Madiera, M'Dear - The Limeliters

She was young, she was pure, she was new, she was nice

She was fair, she was sweet, seventeen

He was old, he was vile, and no stranger to vice

He was base, he was bad, he was mean

He had slyly inveigled her up to his flat

To view his collection of stamps

And he said as he hastened to put out the cat

The wine, his cigar and the lamps:

Have some madeira, m’dear

You really have nothing to fear

I’m not trying to tempt you

That wouldn’t be right

You shouldn’t drink spirits at this time of night

Have some madeira, m’dear

It’s really much nicer than beer

I don’t care for sherry, one cannot drink stout

And port is a wine I can well do without…

It’s simply a case of chacun a son gout

Have some madeira, m’dear

Unaware of the wiles of the snake-in-the-grass

And the fate of the maiden who topes

She lowered her standards by raising her glass

Her courage, her eyes… and his hopes

She sipped it, she drank it, she drained it, she did!

He promptly refilled it again

And he said as he secretly carved one more notch

On the butt of his gold-headed cane:

Have some madeira, m’dear

I’ve got a small cask of it here

And once it’s been opened, you know it won’t keep

Do finish it up.

It will help you to sleep

Have some madeira, m’dear

It’s really an excellent year

Now if it were gin, you’d be wrong to say yes

The evil gin does would be hard to assess…

Besides it’s inclined to affect the prowess

Have some madeira, m’dear

Then there flashed through her mind what her mother had said

With her antepenultimate breath

«Oh my child, should you look on the wine that is red

Be prepared for a fate worse than death!»

She let go her glass with a shrill little cry

Crash!

Tinkle!

it fell to the floor;

When he asked, «What in Heaven?»

She made no reply

Up her mind, and a dash for the door

Have some madeira, m’dear

Rang out down the hall loud and clear

With a tremulous cry that was filled with despair

As she fought to take breath in the cool midnight air

Have some madeira, m’dear

The words seemed to ring in her ear

Until the next morning, she woke in her bed

With a smile on her lips and an ache in her head…

And a beard on her earlobe that tickled and said:

Have some madeira, m’dear!

Ze was jong, ze was puur, ze was nieuw, ze was aardig

Ze was eerlijk, ze was lief, zeventien

Hij was oud, hij was gemeen, en geen onbekende voor ondeugd

Hij was laag, hij was slecht, hij was gemeen

Hij had haar sluw naar zijn flat gesleurd

Zijn verzameling postzegels bekijken

En hij zei terwijl hij zich haastte om de kat uit te zetten:

De wijn, zijn sigaar en de lampen:

Neem wat Madeira, m'dear

Je hebt echt niets te vrezen

Ik probeer je niet te verleiden

Dat zou niet goed zijn

Je mag op dit uur van de nacht geen sterke drank drinken

Neem wat Madeira, m'dear

Het is echt veel lekkerder dan bier

Ik geef niet om sherry, je kunt geen stout drinken

En port is een wijn die ik best zonder kan...

Het is gewoon een geval van chacun a son jicht

Neem wat Madeira, m'dear

Zich niet bewust van de listen van de slang-in-het-gras

En het lot van het meisje dat topes

Ze verlaagde haar normen door haar glas te heffen

Haar moed, haar ogen... en zijn hoop

Ze dronk het, ze dronk het, ze dronk het leeg, ze deed het!

Hij vulde hem meteen weer bij

En hij zei terwijl hij in het geheim nog een inkeping maakte

Op de kolf van zijn wandelstok met goudkop:

Neem wat Madeira, m'dear

Ik heb hier een klein vat van

En als het eenmaal is geopend, weet je dat het niet houdbaar is

Maak het af.

Het zal je helpen om te slapen

Neem wat Madeira, m'dear

Het is echt een uitstekend jaar

Als het gin was, zou je verkeerd zijn om ja te zeggen

De kwaadaardige gin is moeilijk te beoordelen...

Bovendien heeft het de neiging om de bekwaamheid te beïnvloeden

Neem wat Madeira, m'dear

Toen flitste er door haar heen wat haar moeder had gezegd...

Met haar voorlaatste adem

«O mijn kind, moet je kijken naar de wijn die rood is?

Wees voorbereid op een lot dat erger is dan de dood!»

Met een schelle kreet liet ze haar glas los

Botsing!

tinkelen!

het viel op de grond;

Toen hij vroeg: "Wat in de hemel?"

Ze heeft niet geantwoord

Op haar hoofd, en een streepje voor de deur

Neem wat Madeira, m'dear

Belde luid en duidelijk door de gang

Met een trillende kreet die vervuld was van wanhoop

Terwijl ze vocht om adem te halen in de koele middernachtlucht

Neem wat Madeira, m'dear

De woorden leken in haar oor te klinken

Tot de volgende ochtend werd ze wakker in haar bed

Met een glimlach op haar lippen en een pijn in haar hoofd...

En een baard op haar oorlel die kietelde en zei:

Neem wat Madeira, m'dear!