Scattered - The Kinks

This song is dedicated to the memory of

Annie Florence Davies and Carol Bryans

Like a seed that is sewn

All the children are scattered

By a breeze that is blown

Now the crops are all scattered

We are torn, we are shattered

Now some of us are barmy and battered

And the fields where we gathered

Are overgrown in weeds and in tatters

Through it all we were scattered

To the fields we are scattered

From the day we are born

To grow wild and sleep rough

Till from the earth we are torn

And a soul that is free

Can live on eternally

And the spirit can live on

Though it’s scattered in the world beyond

And I’ve been out of my mind

Ever since she’s been gone

I look around that empty room

No sight nor sound

She’s left so soon

She’s out of view

But the I find

Those scattered clues she left behind

A photograph with a smiling face

A cigarette stubbed out on the fireplace

A coffee cup with her lipstick stains

I guess I’ll never see her again

Now my life is all scattered

Ever since she’s been gone

I feel older, I feel fatter

I feel the blues coming on

We get bruised

We get battered

But we’ll pick up the pieces that scattered

And with emotional glue

We’re gonna stick together, body and mind

Ever since she went away

I’ve been alone to contemplate

Time and space and why world’s move

While sitting in my solitude

I’ve watched the stars and wondered why

They’re scattered up there in the sky

And is she up there out of view

On some higher platitude

I wish I knew

Wish I could prove

The reason why this life on earth

Is scattered like the universe

I’m scattered here and scattered there

Bits of me scattered everywhere

To the fields we are scattered

Then from the dust we are born

We survive somewhat battered

To a new life, a new dawn

IN the end what will it matter

There’ll only be my ashes to scatter

And all the logical answers

To a worrying mind

Will be scattered in time

Beaten and battered

To the earth you are scattered

You’re going home so what does it matter

To an atomic mind

Scattered here while you travel time

Dit nummer is opgedragen aan de nagedachtenis van

Annie Florence Davies en Carol Bryans

Als een zaadje dat is genaaid

Alle kinderen zijn verspreid

Door een briesje dat wordt geblazen

Nu zijn de gewassen allemaal verspreid

We zijn verscheurd, we zijn verbrijzeld

Nu zijn sommigen van ons barmhartig en gehavend

En de velden waar we samenkwamen

Zijn overwoekerd door onkruid en aan flarden

Door dit alles waren we verspreid

Naar de velden zijn we verspreid

Vanaf de dag dat we worden geboren

Wild worden en ruw slapen

Tot we van de aarde worden verscheurd

En een ziel die vrij is

Kan eeuwig voortleven

En de geest kan voortleven

Hoewel het verspreid is over de wereld daarbuiten

En ik ben gek geweest

Sinds ze weg is

Ik kijk rond in die lege kamer

Geen zicht of geluid

Ze is zo snel vertrokken

Ze is uit het zicht

Maar de ik vind

Die verspreide aanwijzingen die ze achterliet

Een foto met een lachend gezicht

Een sigaret uitgedoofd op de open haard

Een koffiekopje met haar lippenstiftvlekken

Ik denk dat ik haar nooit meer zal zien

Nu is mijn leven helemaal verstrooid

Sinds ze weg is

Ik voel me ouder, ik voel me dikker

Ik voel de blues opkomen

We krijgen blauwe plekken

We worden geslagen

Maar we pakken de stukjes op die zich hebben verspreid

En met emotionele lijm

We blijven bij elkaar, lichaam en geest

Sinds ze wegging

Ik ben alleen geweest om na te denken

Tijd en ruimte en waarom de wereld beweegt

Terwijl ik in mijn eenzaamheid zit

Ik heb naar de sterren gekeken en vroeg me af waarom

Ze zijn daarboven in de lucht verspreid

En is ze daarboven uit het zicht?

Op een hoger gemeenplaats

Ik wou dat ik het wist

Ik wou dat ik kon bewijzen

De reden waarom dit leven op aarde

Is verspreid als het universum

Ik ben hier verspreid en daar verspreid

Overal zijn stukjes van mij verspreid

Naar de velden zijn we verspreid

Dan worden we uit het stof geboren

We overleven enigszins gehavend

Naar een nieuw leven, een nieuwe dageraad

Wat maakt het uiteindelijk uit?

Er zal alleen mijn as zijn om te verstrooien

En alle logische antwoorden

Voor een verontrustende geest

Wordt in de tijd verspreid

Geslagen en gehavend

Naar de aarde ben je verstrooid

Je gaat naar huis, dus wat maakt het uit?

Naar een atomaire geest

Hier verspreid terwijl je tijd reist