Rhesus Artificial - The Interbeing

Sounds unfold from the city below and penetrate my state of mind

Awakening me with the silence of tomorrow

A new solar day has begun but its gray as the one before

Without sense of time, the apathy in me grows

Gazing out on the streets, the mechanical self takes control

Dead is the sight of mine and I merge with the electric eyes

Absorbed in the world of the hollow

Fade-out, fade-out

Fall astray

Can’t recall what I’m searching for

Renumbered

Fade-out, fade-out

Fall astray

Maintain that I need more

Attempered

In paradigms I fall astray

A situation with no return

I yield to the blinding lights summoning me to the core of the city

Outside the air is sulfa, choking me with liquid flames

Without sense of harm I move toward the center

Amongst the crowd of drones I walk, with a massive pulse we approach

Cold is the atmosphere

As we wait for the words to comply I taste the surge to devour

Determination’s born in my self

And released through the sensory circuits in mind

Face the lie, embrace and decontrol

Re-awake

The last man dies alone

Spurn to follow

Fade-out, fade-out

Fall astray

Can’t recall what I’m searching for

Renumbered

Fade-out, fade-out

Fall astray

Maintain that I need more

Attempered

In paradigms I fall astray forever

Forever gone

Geluiden ontvouwen zich vanuit de stad beneden en dringen mijn gemoedstoestand binnen

Me wakker maken met de stilte van morgen

Er is een nieuwe zonnedag begonnen, maar hij is grijs als de vorige

Zonder besef van tijd groeit de apathie in mij

Kijkend naar de straten, neemt het mechanische zelf de controle over

Dood is de aanblik van mij en ik versmelt met de elektrische ogen

Geabsorbeerd in de wereld van de holtes

Uitfaden, uitfaden

op een dwaalspoor vallen

Kan me niet herinneren waar ik naar op zoek ben

hernummerd

Uitfaden, uitfaden

op een dwaalspoor vallen

Houd vol dat ik meer nodig heb

getemperd

In paradigma's dwaal ik af

Een situatie zonder terugkeer

Ik geef toe aan de verblindende lichten die me oproepen naar het hart van de stad

Buiten is de lucht sulfa, mij verstikkend met vloeibare vlammen

Zonder enig gevoel van kwaad ga ik naar het centrum

Tussen de menigte drones loop ik, met een enorme pols naderen we

Koud is de sfeer

Terwijl we wachten tot de woorden voldoen, proef ik de golf om te verslinden

Vastberadenheid is in mezelf geboren

En vrijgegeven via de sensorische circuits in gedachten

Zie de leugen onder ogen, omarm en decontrole

Opnieuw wakker

De laatste man sterft alleen

Afwijzen om te volgen

Uitfaden, uitfaden

op een dwaalspoor vallen

Kan me niet herinneren waar ik naar op zoek ben

hernummerd

Uitfaden, uitfaden

op een dwaalspoor vallen

Houd vol dat ik meer nodig heb

getemperd

In paradigma's dwaal ik voor altijd af

voor altijd weg