Memorial - The Giver

I still remember the police lights that painted your house a new color on that

day

And I still remember all the thoughts that I had

And that I couldn’t find one word to say

I remember how fake it felt and how much I wanted to hear that it was all a joke

But it was no joke because you slept on that night

And when the morning came, you never woke

But on the day of your funeral

I didn’t want to but I stood up

And I tried to speak

I fought with myself to be strong

But I knew deep down that I was weak

I’m so weak

This is your memorial

For weeks after, I couldn’t eat or sleep or repeat the word 'fine' anytime

someone asked how I was doing

But I was still doing it

I played pretend but I was losing it

Because I wasn’t ready to lose you

And I can’t live with the fact of knowing

That there’s nothing that I can do to bring you back

It’s really quite selfish of me

But I would if I had the opportunity

I’m so tired of sitting at home

I’m so tired of feeling abandoned

I’m a damned kid

I’m just tired of being alone

So tired of trying to manage this baggage from collateral damage

These are just memories that seem to haunt my mind on a daily basis

You are my greatest weakness but in turn you are my aegis

And together we lead a legion of the living who can’t help but carry their dead

This weight takes it’s toll but each day we move forward taking one step

One step towards the end

One step towards knowing if we’ll ever see our loved ones again

We refuse to rest until we breath our last breaths

Until our hearts beat their last beats inside of our beaten chests

Although our cause is worth fighting for

We aren’t looking to wage a war

We’re just fighting to lead our lives

We’re just hoping for something more

Searching for a state of being subsequently giving death a meaning

But until such knowledge is obtained it’s in the dark that we’ll remain

Living on in me, I will carry on your name

I still carry you with me

We refuse to rest until we breath our last breaths

Until our hearts beat their last beats inside of our beaten chests

Ik herinner me nog de politielichten die je huis een nieuwe kleur gaven daarop

dag

En ik herinner me nog alle gedachten die ik had

En dat ik geen woord kon vinden om te zeggen

Ik herinner me hoe nep het voelde en hoe graag ik wilde horen dat het allemaal een grap was

Maar het was geen grapje, want je sliep die nacht door

En toen de ochtend kwam, werd je nooit wakker

Maar op de dag van je begrafenis

Ik wilde niet, maar ik stond op

En ik probeerde te praten

Ik vocht met mezelf om sterk te zijn

Maar ik wist diep van binnen dat ik zwak was

Ik ben zo zwak

Dit is je gedenkteken

De weken erna kon ik op geen enkel moment eten of slapen of het woord 'prima' herhalen

iemand vroeg hoe het met me ging

Maar ik deed het nog steeds

Ik speelde alsof, maar ik raakte het kwijt

Omdat ik niet klaar was om je te verliezen

En ik kan niet leven met het feit dat ik het weet

Dat er niets is dat ik kan doen om je terug te brengen

Het is echt heel egoïstisch van me

Maar ik zou het doen als ik de kans had

Ik ben het thuiszitten zo zat

Ik ben het beu om me in de steek gelaten te voelen

Ik ben een verdomd kind

Ik ben het gewoon zat om alleen te zijn

Zo moe van het proberen om deze bagage te beheren tegen nevenschade

Dit zijn slechts herinneringen die dagelijks door mijn hoofd lijken te spoken

Jij bent mijn grootste zwakte, maar jij bent op jouw beurt mijn aegis

En samen leiden we een legioen van de levenden die niet anders kunnen dan hun doden dragen

Dit gewicht eist zijn tol, maar elke dag gaan we een stap verder

Een stap naar het einde

Eén stap om te weten of we onze dierbaren ooit weer zullen zien

We weigeren te rusten totdat we onze laatste adem uitblazen

Tot onze harten hun laatste slag slaan in onze geklopte kisten

Hoewel onze zaak het waard is om voor te vechten

We willen geen oorlog voeren

We vechten gewoon om ons leven te leiden

We hopen gewoon op iets meer

Zoeken naar een staat van zijn en vervolgens de dood een betekenis geven

Maar totdat dergelijke kennis is verkregen, tasten we in het duister dat we zullen blijven

Voortlevend in mij, zal ik je naam voortzetten

Ik draag je nog steeds bij me

We weigeren te rusten totdat we onze laatste adem uitblazen

Tot onze harten hun laatste slag slaan in onze geklopte kisten