Look To The Skies - The Filaments

Dystopian machines of the empire compose

Ever more kill lists from data and code

The synapse of Skynet defers to the maths

Targets are signed off and orders dispatched

Your safe in the control room, surrounded by screens

Ignoring the smirks of the other marines

The bombs miss their targets, though try as you may

You massage the numbers cause they’re falling astray

Those kids won’t be playing today

Not out in the blazing sun

They look to the skies and curse what we’ve done

So now it’s been a few years and you can’t keep the count

A drop of dutch courage might just straighten you out

Hesitation creeping, your thoughts start to cloud

A predator missile strike annihilates your doubt

You’re going over the story, they all picked a side

Passing your judgment over who lives and dies

You take the King’s shilling and much to your disgrace

You kick up the dust, a violent circle of hate

Those kids won’t be playing today, not out in the blazing sun

They know what it means when the drones overhead and they know now to run

Those kids won’t be playing today, not out in the blazing sun

They look to the skies and curse what we’ve done

Instinctively bow at the hiss

Praying to god that they miss

An ocean of flame is the hell they unfold

A waste ground of horror and dread

Scorched earth, and barbarous torment

As furtive assassins who strike out at random

Soar overhead

Your blood turns to ice, when the angel of death

Descends from the heavens and circles your head

Prey to the monster, whose hunger won’t tire

Emotionless, ravenous, spitting hellfire

Soaring, ghostly and grey, with one thing in mind

Showing no mercy, you’ve got no place to hide

And they say this is freedom, the bloodshed, the pain

They won’t shed no tears for an E.K.I.A

Dystopische machines van het rijk componeren

Steeds meer kill-lijsten van data en code

De synaps van Skynet gaat over op de wiskunde

Doelen worden afgetekend en bestellingen verzonden

Je kluis in de controlekamer, omringd door schermen

De grijns van de andere mariniers negeren

De bommen missen hun doel, maar probeer wat je kunt

Je masseert de cijfers omdat ze op een dwaalspoor raken

Die kinderen zullen vandaag niet spelen

Niet buiten in de brandende zon

Ze kijken naar de lucht en vervloeken wat we hebben gedaan

Dus het is nu een paar jaar geleden en je kunt de telling niet bijhouden

Een druppeltje Nederlandse moed kan je misschien rechtzetten

Aarzeling kruipt, je gedachten beginnen te vertroebelen

Een aanval van een roofdierraket vernietigt je twijfel

Je neemt het verhaal door, ze hebben allemaal een kant gekozen

Uw oordeel vellen over wie leeft en sterft

Je neemt de shilling van de koning en veel tot je schande

Je schopt het stof op, een gewelddadige cirkel van haat

Die kinderen zullen vandaag niet spelen, niet buiten in de brandende zon

Ze weten wat het betekent als de drones boven je hoofd vliegen en ze weten nu dat ze moeten rennen

Die kinderen zullen vandaag niet spelen, niet buiten in de brandende zon

Ze kijken naar de lucht en vervloeken wat we hebben gedaan

Instinctief buigen voor het gesis

Bidden tot god dat ze missen

Een oceaan van vlammen is de hel die ze ontvouwen

Een braakliggend terrein van horror en angst

Verschroeide aarde en barbaarse kwelling

Als sluipende moordenaars die willekeurig toeslaan

Vlieg boven je hoofd

Je bloed verandert in ijs, wanneer de engel des doods

Daalt uit de hemel en cirkelt rond je hoofd

Ten prooi aan het monster, wiens honger niet zal vermoeien

Emotioneel, uitgehongerd, hellevuur spuwend

Zwevend, spookachtig en grijs, met maar één ding in gedachten

Geen genade tonen, je hebt geen plek om je te verbergen

En ze zeggen dat dit vrijheid is, het bloedvergieten, de pijn

Ze zullen geen tranen vergieten voor een EKIA