The Silver Bowl - The Fellowship

In Brethil, near the Silver Wood, beside the water fall

A voiceless song at night is heard and in the darkness calls

The river’s flood I shall not fear to sooth my grieving soul

And ever drink the water clear that fills the Silver Bowl

A maiden fair she was of old with neither shift nor gown

And lost she wandered in the wold and weeping sat her down

For she had seen the Foaloke and gazed into his eyes

Her mind he clouded with his smoke and filled her heart with lies

The ancient worm, beguiling worm has fallen near the flood

The warrior true lies just beyond

His cuirass stain’d with blood

But where has gone his lady pale who weeps without console

She lies beyond the misty veil inside the Silver Bowl

In Brethil, vlakbij het Zilverwoud, naast de waterval

Er wordt 's nachts een stemloos lied gehoord en in de duisternis wordt gebeld

De vloed van de rivier Ik zal niet bang zijn om mijn rouwende ziel te kalmeren

En drink ooit het heldere water dat de Silver Bowl vult

Een meisjeskermis die ze vanouds was zonder hemd of jurk

En verloren dwaalde ze in de wol en huilend zette haar neer

Want ze had de Foaloke gezien en in zijn ogen gekeken

Haar geest vertroebelde hij met zijn rook en vulde haar hart met leugens

De oude worm, verleidelijke worm is gevallen in de buurt van de vloed

De krijger waar ligt net daarbuiten

Zijn kuras bevlekt met bloed

Maar waar is zijn dame bleek die huilt zonder troost?

Ze ligt achter de mistige sluier in de Silver Bowl