Barbara Ellen - The Everly Brothers

T’was in the merry month of May

When flowers were a-bloomin'

Sweet Willie on his deathbed lay

For the love of Barbara Allen

He sent his servant to the town

The town where she did dwell in

Saying «Master dear has sent me here

If your name be Barbara Allen»

Then slowly, slowly she got up

And slowly she went to him

And all she said when she got there

«Young man, I think you’re dying»

«Oh don’t you remember the other day

When we were in the tavern?

You drank your health to the ladies there

And you slighted Barbara Allen»

He turned his face unto the wall

He turned his back upon her

«Adieu!

Adieu!

To all my friends

Be kind to Barbara Allen»

She looked to the east, She looked to the west

She saw his corpse a-comin'

«Oh sit him down for me» she cried

«That I may gaze upon him»

The more she looked the more she grieved

She bursted out to cryin'

Sayin' «Pick me up and carry me home

For I feel like I am dyin'»

They buried Willie in the old churchyard

And Barbara in the new one

From Willie’s grave there grew a rose

From Barbara’s a green briar

They grew and grew to the old church wall

And could not grow no higher

And there they died in a true love-knot

The rosebush and the briar

T'was in de vrolijke maand mei

Toen bloemen bloeiden

Lieve Willie op zijn sterfbed lag

Voor de liefde van Barbara Allen

Hij stuurde zijn dienaar naar de stad

De stad waar ze woonde in

Zeggen "Meester schat heeft me hierheen gestuurd"

Als je naam Barbara Allen is»

Toen stond ze langzaam, langzaam op

En langzaam ging ze naar hem toe

En alles wat ze zei toen ze daar aankwam?

"Jongeman, ik denk dat je doodgaat"

"Oh, herinner je je de vorige keer niet meer?"

Toen we in de herberg waren?

Je dronk je gezondheid op de dames daar

En je minachtte Barbara Allen»

Hij draaide zijn gezicht naar de muur

Hij keerde haar de rug toe

"Adieu!

Adieu!

Aan al mijn vrienden

Wees aardig voor Barbara Allen»

Ze keek naar het oosten, ze keek naar het westen

Ze zag zijn lijk aankomen

"Oh, zet hem voor me neer" riep ze

«Dat ik naar hem mag staren»

Hoe meer ze keek, hoe meer ze treurde

Ze barstte in huilen uit

Zeggen "Pak me op en draag me naar huis"

Want ik heb het gevoel dat ik doodga»

Ze hebben Willie begraven op het oude kerkhof

En Barbara in de nieuwe

Uit Willie's graf groeide een roos

Van Barbara's a green briar

Ze groeiden en groeiden naar de oude kerkmuur

En kon niet hoger groeien

En daar stierven ze in een ware liefdesknoop

De rozenstruik en de doorn