Where the Road Parts - The Dear Hunter

It’s ironic how I’d fall just to get back up again

A fix to cure this ailing bitter agony

Meet me where the road parts

You remember where we first met

So tongue-in-cheek with stale irony

If it pleases you, it pleases me

Just an innocent call, a telephone call

Now, if you were in bloom I’d pluck your petals clean

Although it won’t seem so, I can promise you, my ego’s running me

Then I’d be called, you were the only one that didn’t fold

But I just broke right down for you in an attempt to gain control

Maybe I’m a waste of time (waste of time, waste of time)

(Sacrifice another life, sacrifice another life)

You were the only one that didn’t fold

Het is ironisch hoe ik zou vallen om weer op te staan

Een oplossing om deze ziekelijke bittere pijn te genezen

Ontmoet me waar de weg deelt

Weet je nog waar we elkaar voor het eerst ontmoetten

Dus tong in de wang met muffe ironie

Als het jou bevalt, doet het mij plezier

Gewoon een onschuldig telefoontje, een telefoontje

Nu, als je in bloei was, zou ik je bloemblaadjes schoon plukken

Hoewel het niet zo lijkt, kan ik je beloven dat mijn ego me leidt

Dan zou ik worden geroepen, jij was de enige die niet foldde

Maar ik brak gewoon voor je in een poging om de controle te krijgen

Misschien ben ik een verspilling van tijd (verspilling van tijd, verspilling van tijd)

(Een ander leven offeren, een ander leven opofferen)

Jij was de enige die niet foldde