The Inhertiance - The Dear Hunter

Mouths to feed won’t sleep till he arrives,

so he brings his work home.

Late nights waste away plotting a plan.

Tracing the steps he needs to take

till he says,

«My job is done.

You’re old enough, it’s time to leave

this home and go on your own.

I know it’s hard, but it’s not my problem anymore.

Not anymore.»

Eyes closed children rest unaware,

so he keeps their light dim.

Angels hold their tongues up above

with a scowl shaking their fists

when he says…

«We had our run,

now you’re old enough to run down your track,

so don’t look back.

I know it’s hard but it’s not

my problem anymore.

Not anymore.»

Monden om te voeden zullen niet slapen tot hij arriveert,

dus hij neemt zijn werk mee naar huis.

Laat nachten verspillen met het bedenken van een plan.

De stappen volgen die hij moet nemen

totdat hij zegt,

«Mijn taak zit erop.

Je bent oud genoeg, het is tijd om te vertrekken

dit huis en ga op eigen gelegenheid.

Ik weet dat het moeilijk is, maar het is niet meer mijn probleem.

Niet meer."

Ogen gesloten kinderen rusten onwetend,

dus hij houdt hun licht gedimd.

Engelen houden hun tong omhoog 

met een grimas hun vuisten schuddend

als hij zegt...

«We hadden onze run,

nu ben je oud genoeg om je baan te volgen,

dus kijk niet achterom.

Ik weet dat het moeilijk is, maar dat is het niet

mijn probleem niet meer.

Niet meer."