Ouroboros - The Dear Hunter

I bet you thought that you’d succeed

Pulling the wool right over me

Hard to believe this snake stayed in the grass

Just long enough to catch the rabbit’s feet

With telescoping glances, hands romanced, enticing you to keep

Laboring against the clock in spite of secrecy

You couldn’t know, revealed itself to me

The second you decided to compete

I fell down and I fell apart

«I never wanted to hurt no one, I never wanted to be your city’s son»

Then I cried out to his crooked heart

«I never wanted to hurt no one… no one but you»

I bet you thought that you could breathe

A satisfied sigh of relief

A terrible thing, forgetting where you came from

Or have you trouble when you fall asleep?

I’ve seen you fabricate, manipulate and here, you masquerade

But if we’re poaching ghosts, you know I’ve got a few that I would raise

Settle yourself;

as long as I’m protected

You can bet your secret’s safe with me

I fell down and I fell apart

«I never wanted to hurt no one, I never wanted to be your city’s son»

Then I cried out to his crooked heart

«I never wanted to hurt no one… no one but you!»

Lost my soul in the place of the great deceiver

Foolish hearts led foolish plans awry;

they told me:

«Don't veer far from your home, try never to leave her»

Near, I landed;

here I’ll live and die

Traveled too far from the River’s side

But it wasn’t long before I felt nothing below me

And all of the ground I thought I’d gained, taken away

I thought I was strong, not strong enough, my mettle was bending

Foolish plans kissed foolish hearts goodbye

Traveled too far from the River’s side

Ik wed dat je dacht dat je zou slagen

Trekt de wol recht over me heen

Moeilijk te geloven dat deze slang in het gras bleef

Net lang genoeg om de pootjes van het konijn te pakken

Met telescopische blikken, romantische handen, die je verleiden om te houden

Ondanks geheimhouding tegen de klok werken

Je kon het niet weten, openbaarde zich aan mij

De tweede keer dat je besloot te concurreren

Ik viel en ik viel uit elkaar

«Ik heb nooit iemand pijn willen doen, ik heb nooit de zoon van uw stad willen zijn»

Toen schreeuwde ik het uit naar zijn krom hart

"Ik heb nooit iemand pijn willen doen... niemand behalve jij"

Ik wed dat je dacht dat je kon ademen

Een tevreden zucht van verlichting

Verschrikkelijk, vergeten waar je vandaan kwam

Of heeft u problemen als u in slaap valt?

Ik heb je zien fabriceren, manipuleren en hier, jij maskerade

Maar als we geesten stropen, weet je dat ik er een paar heb die ik zou grootbrengen

Regel jezelf;

zolang ik beschermd ben

Je kunt er zeker van zijn dat je geheim veilig is bij mij

Ik viel en ik viel uit elkaar

«Ik heb nooit iemand pijn willen doen, ik heb nooit de zoon van uw stad willen zijn»

Toen schreeuwde ik het uit naar zijn krom hart

«Ik heb nooit iemand pijn willen doen... niemand behalve jij!»

Verloor mijn ziel in de plaats van de grote bedrieger

Dwaze harten leidden tot dwaze plannen;

ze zeiden me:

«Weg niet ver van je huis, probeer haar nooit te verlaten»

In de buurt landde ik;

hier zal ik leven en sterven

Te ver van de kant van de rivier gereisd

Maar het duurde niet lang voordat ik niets onder me voelde

En alle grond waarvan ik dacht dat ik ze had gewonnen, werd weggenomen

Ik dacht dat ik sterk was, niet sterk genoeg, mijn moed was aan het buigen

Dwaze plannen kusten dwaze harten vaarwel

Te ver van de kant van de rivier gereisd