A Night on the Town - The Dear Hunter

I’ve been misplaced in so many ways

Broken battlegrounds, hiding veils of delicate deceit

Yet here I breathe

Teeth still gleam from holy water

While millions of lambs migrate to the slaughter

My head in a bag and my hands are bound to my feet

And voices sing

«Were we erased like common thieves

Tossed in a cell to feast with the fleas

All because we never had written a word.»

What will I see, tonight in these eyes

And what will I know when the morning comes

What will I see, tonight in these eyes

And what will I know when the morning comes

Must we remind of exchanges existing so long ago

Would we arrive at agreeable musings

Sentimental or just confusing

We lost what we had but we took it back

Friends in the gutter, enjoy one another

Just give yourself to the dust and the dirt where you stand

What will I see, tonight in these eyes

And what will I know when the morning comes

What will I see, tonight in these eyes

And what will I know when the morning comes

I’m not who you think I am

And even if I thought you’d known

I never would have told you so

And more alarming

I would have done the very same

Would have stole more than your name

Would have cursed and brought the world on your shoulders

I was in the wrong place

At the right time

And what’s the worst I’d see

By giving myself to the earth below me

Not knowing how far I’d fall, by casting away the ordinary

Just how long can I stay in illusions formed here long before me?

And how long can I breathe this stolen breath here underneath?

There’s that subtle smile that did me in

She moves…

An agony reminds where I’ve been

She breathes

«I'd never let this happen again.»

Where’s your heart?

Mimicking the patriarch

She’s naive…

Ik ben op zoveel manieren misplaatst

Gebroken slagvelden, verborgen sluiers van delicaat bedrog

Maar hier adem ik

Tanden glimmen nog van wijwater

Terwijl miljoenen lammeren naar de slachtbank migreren

Mijn hoofd in een tas en mijn handen zijn aan mijn voeten gebonden

En stemmen zingen

"Werden we gewist als gewone dieven"

In een cel gegooid om met de vlooien te smullen

Allemaal omdat we nog nooit een woord hadden geschreven.»

Wat zal ik vanavond zien in deze ogen?

En wat zal ik weten als de ochtend komt?

Wat zal ik vanavond zien in deze ogen?

En wat zal ik weten als de ochtend komt?

Moeten we herinneren aan uitwisselingen die zo lang geleden bestonden?

Zouden we tot aangename overpeinzingen komen?

Sentimenteel of gewoon verwarrend

We zijn kwijt wat we hadden, maar we hebben het teruggenomen

Vrienden in de goot, geniet van elkaar

Geef jezelf gewoon aan het stof en het vuil waar je staat

Wat zal ik vanavond zien in deze ogen?

En wat zal ik weten als de ochtend komt?

Wat zal ik vanavond zien in deze ogen?

En wat zal ik weten als de ochtend komt?

Ik ben niet wie je denkt dat ik ben

En zelfs als ik dacht dat je het wist

Dat had ik je nooit verteld

En nog alarmerender

Ik zou hetzelfde hebben gedaan

Zou meer hebben gestolen dan je naam

Zou hebben vervloekt en de wereld op je schouders hebben gebracht

Ik was op de verkeerde plaats

Op het juiste moment

En wat is het ergste dat ik zou zien?

Door mezelf aan de aarde onder me te geven

Niet wetende hoe ver ik zou vallen, door het gewone weg te werpen

Hoe lang kan ik in illusies blijven die hier lang voor mij zijn gevormd?

En hoe lang kan ik deze gestolen adem hier beneden inademen?

Er is die subtiele glimlach die me deed

Ze beweegt…

Een lijdensweg herinnert eraan waar ik ben geweest

Ze ademt

"Ik zou dit nooit meer laten gebeuren."

Waar is je hart?

De patriarch nabootsen

Ze is naïef...