Dying Of The Heart - The Crown

Welcome to the dying of the heart

The path of pure damnation

The dark horse will bring glory…

The pale horse will bring death!

In a ripping evil flash I give me to kill you to death

As I stab the seven daggers in, nothing touches me now

Feel the vacuum of my heart;

suck the life out of your bones

Feed upon the spirits force… tear down, breakdown, fear me!

Now, in the House of Deadly Dreams

Empty me of all but death, the darkness never ends

I have seen the truth of me The three denials are complete, no mercy left in here

It is finished!

Back again, in the symbolic winter night

Where I hunt and where you flee, paralyzed with fear

I will leave you dead in dreams

Storming through the astral snow, devouring your soul

So I got on the horse and I rode for miles, but I did not see my face

Riding the dark horse, hunting and speeding, flying fast and free

And I carried the scythe, and was reaping the harvest of crying helpless souls

Laughing in triumph, in bitter passion

Weltering in blood, cruelty, and nameless pain

In a mystic nightmare void I gave me to death you to kill

As I stabbed the seven daggers in, nothing touches me still

Now the vacuum of my heart sucks the life out of my bones

I can feel the death inside… tear up, break up, fuck up!

I got on a horse and I rode for days, but I did not know my name

On Sorrow’s pale horse, foaming with pest, flying too fast to see

Wielding the scythe and reaping the harvest of screaming sacrifice

But killing you is killing me And dead I shall till the end of my time remain…

I’ll tear you down, and make you look at me!

I have no soul… my face turned to a mask!

Cold winds of death blow straight into my heart!

I’ll tear you up and rob you of your life!

My freezing blood runs cold… when darkness penetrate

My dying heart can’t hold… when sorrow detonate

Welkom bij het sterven van het hart

Het pad van pure verdoemenis

Het donkere paard zal glorie brengen...

Het bleke paard zal de dood brengen!

In een verscheurende kwade flits geef ik me om je te doden tot de dood

Terwijl ik de zeven dolken erin steek, raakt me nu niets meer

Voel het vacuüm van mijn hart;

zuig het leven uit je botten

Voed je met de kracht van de geest ... afbreken, instorten, vrees me!

Nu, in het Huis van Dodelijke Dromen

Leeg me van alles behalve de dood, de duisternis eindigt nooit

Ik heb de waarheid van mij gezien. De drie ontkenningen zijn compleet, hier is geen genade meer

Het is klaar!

Weer terug, in de symbolische winternacht

Waar ik jaag en waar jij vlucht, verlamd van angst

Ik laat je dood in dromen achter

Stormend door de astrale sneeuw, je ziel verslindend

Dus ik stapte op het paard en reed kilometers ver, maar ik zag mijn gezicht niet

Het donkere paard berijden, jagen en te hard rijden, snel en vrij vliegen

En ik droeg de zeis en oogstte de oogst van huilende hulpeloze zielen

Lachen in triomf, in bittere passie

Vol met bloed, wreedheid en naamloze pijn

In een mystieke nachtmerrie-leegte gaf ik me je dood om te doden

Terwijl ik de zeven dolken erin stak, raakt niets me nog steeds

Nu zuigt het vacuüm van mijn hart het leven uit mijn botten

Ik kan de dood van binnen voelen... verscheuren, uit elkaar gaan, oprotten!

Ik stapte op een paard en reed dagenlang, maar ik wist mijn naam niet

Op het bleke paard van Sorrow, schuimend van het ongedierte, te snel vliegend om te zien

De zeis hanteren en de oogst binnenhalen van schreeuwende offers

Maar jou vermoorden is mij vermoorden En dood zal ik tot het einde van mijn tijd blijven...

Ik zal je neerhalen en je naar me laten kijken!

Ik heb geen ziel... mijn gezicht veranderde in een masker!

Koude winden des doods blazen recht in mijn hart!

Ik zal je verscheuren en je van je leven beroven!

Mijn ijskoude bloed wordt koud... als de duisternis doordringt

Mijn stervende hart kan het niet bevatten... wanneer verdriet ontploft