Lazarus - The Collection

Looked in Your eyes

They were burning like cigarettes

On top of a head

That could resurrect Lazarus

Up from the grave that somehow made You cry

Both of Your hands were rough like a carpenter’s

So accustomed

To nails and to hammers

Never would’ve thought those nails would cut inside

Oh, Your hands were blessed one holy, holy night

But we found Your grace

It was waiting inside of a

Dead dark place

With few survivors

It seems that You lived

In places I reckoned You wouldn’t

And all that we saw

Were people that had no hope

And You changed my eyes into flaming kaleidoscopes

I saw something that I thought for sure was fiction

But the peace that it brought me erased all of my convictions

There was a knife

Buried deep inside the part of our hearts

Where we learned how to love something other than us

It was built on a sandy shore

Hoping the waves wouldn’t come to the door

And greet us with disdain and heaviness

One of redemption

Washing away all the thoughts we had ran to before

Well, You rescued me from my disbelief

Would You please rescue me from being a thief

Of things that will burn up when it’s the end

The dust collects, yeah, dust it upset

And we are only dust at best

But You can breathe dust back to life again

Oh, flood the whole world and dust will walk again

Keek in je ogen

Ze brandden als sigaretten

Bovenop een hoofd

Dat zou Lazarus kunnen opwekken

Op uit het graf dat je op de een of andere manier aan het huilen maakte

Je beide handen waren zo ruw als die van een timmerman

Zo gewend

Naar spijkers en naar hamers

Nooit gedacht dat die nagels naar binnen zouden snijden

Oh, je handen waren gezegend op een heilige, heilige nacht

Maar we hebben Uw genade gevonden

Het wachtte in een

Dood donkere plek

Met weinig overlevenden

Het lijkt erop dat je hebt geleefd

Op plaatsen waarvan ik dacht dat je dat niet zou doen

En alles wat we zagen

Waren mensen die geen hoop hadden

En U veranderde mijn ogen in vlammende caleidoscopen

Ik zag iets waarvan ik zeker dacht dat het fictie was

Maar de rust die het me bracht, wiste al mijn overtuigingen uit

Er was een mes

Diep begraven in het deel van ons hart

Waar we leerden hoe we van iemand anders dan onszelf moesten houden

Het is gebouwd op een zandige kust

In de hoop dat de golven niet naar de deur zouden komen

En groet ons met minachting en zwaarmoedigheid

Een van verlossing

Alle gedachten wegspoelen waar we eerder naar toe waren gegaan

Nou, je hebt me gered van mijn ongeloof

Zou u me alstublieft willen redden van een dief te zijn

Van dingen die zullen verbranden als het het einde is

Het stof verzamelt zich, ja, stof het van streek

En we zijn op zijn best slechts stof

Maar je kunt stof weer tot leven blazen

Oh, overstroom de hele wereld en er zal weer stof rondlopen