Calling Spaceship: Damien Grief - The Clay People

Androids on morphine

System malfunctioning

In space I float

I’m a ghost, I’m a ghost

Major Tom is dead

He put a gun to his head

And so it seemed

His blood boiling

Help me

I’m calling

I’m calling

One twelve nineteen ninety-two

If the parents knew how it would grow

A baby cries

A scared little child

Speaking in tongues

Illusions in gibberish

The pilot’s out of it What can we make of this?

Mouth I foam

I won’t go I won’t go Help me

I’m calling

I’m calling

And I’m out here all alone

In this hell that I call home

And I will pray

When something wicked comes my way

Help me

I’m calling

I’m calling

Help me

I’m calling

I’m calling

Help me And I’m out here all alone (I'm calling)

In this hell that I call home

And I will pray (I'm calling)

When something wicked comes my way

Androids op morfine

Systeem defect

In de ruimte zweef ik

Ik ben een geest, ik ben een geest

Majoor Tom is dood

Hij zette een pistool tegen zijn hoofd

En zo leek het

Zijn bloed kookt

Help mij

Ik ben aan het bellen

Ik ben aan het bellen

Een twaalf negentien tweeënnegentig

Als de ouders wisten hoe het zou groeien

Een baby huilt

Een bang klein kind

Spreken in tongen

Illusies in gebrabbel

De piloot is eruit. Wat kunnen we hiervan maken?

Mond die ik schuim

Ik ga niet Ik ga niet Help mij

Ik ben aan het bellen

Ik ben aan het bellen

En ik ben hier helemaal alleen

In deze hel die ik thuis noem

En ik zal bidden

Als er iets slecht op mijn pad komt

Help mij

Ik ben aan het bellen

Ik ben aan het bellen

Help mij

Ik ben aan het bellen

Ik ben aan het bellen

Help me En ik ben hier helemaal alleen (ik bel)

In deze hel die ik thuis noem

En ik zal bidden (ik bel)

Als er iets slecht op mijn pad komt