Monument - The Circle Ends Here

cold, still

corners barely whistle

as air

fades away

in the dimming light

choking each breath.

gates stand tall

throughout the fading hours

awaiting the end

scars glittered in the tints

of a languid iris.

a worn statue among all

adorned with stains of embraces

smothering the arid body

pierced skin

blanketing the festered bones.

A circle of silent lips

around a solitary bed.

the grey finger points

to the memories framed

and as the smile opens

frail eyes slowly close.

and measured faces fall

knees collapse

tied hands loosen

pale clouds extend.

Rain scatters

as bleak winds crumble

fires vanish

and silence overcomes.

a cleft growing between

the marble and the stone

miles of dying anemones

suffocating the ground.

the calm lies in a mattress

in a spaceless room

with an eternity ahead

and a life behind.

the pealing plaster

turns pitch black

as the splitting love

strangles each sinking heart.

shards of moments gone

and the tears gathered for one.

koud, nog steeds

hoeken fluiten nauwelijks

als lucht

verdwijnt

in het dimlicht

elke ademhaling verstikkend.

poorten staan ​​hoog

gedurende de vervagende uren

wachtend op het einde

littekens glinsterden in de tinten

van een lome iris.

een versleten standbeeld tussen iedereen

versierd met vlekken van omhelzingen

het dorre lichaam verstikken

doorboorde huid

de etterende botten bedekken.

Een cirkel van stille lippen

rond een eenzaam bed.

de grijze vinger wijst

naar de herinneringen ingelijst

en als de glimlach opengaat

breekbare ogen sluiten langzaam.

en gemeten gezichten vallen

knieën instorten

gebonden handen losmaken

bleke wolken breiden zich uit.

Regen verspreidt zich

terwijl gure wind afbrokkelt

branden verdwijnen

en stilte overwint.

een spleet tussen

het marmer en de steen

mijlen van stervende anemonen

de grond verstikken.

de rust ligt in een matras

in een ruimteloze kamer

met een eeuwigheid voor de boeg

en een leven achter.

de afbladderende pleister

wordt pikdonker

als de splijtende liefde

wurgt elk zinkend hart.

scherven van momenten weg

en de tranen verzamelden zich voor één.