Tip Of My Tongue - The Choir

There’s an oasis in the heat of the day

There’s a fire in the chill of night

A turnabout in circumstance

Makes each a hell in its own right

I’ve been boxed-in in the lowlands, in the canyons that think

I’ve been pushed to the brink of the precipice and dared not to blink

I’ve been confounded in the whirlwind of what-if's and dreams

I’ve been burned by the turning of the wind back upon my own flames

Knock the scales from my eyes

Knock the words from my lungs

I want to cry out

It’s on the tip of my tongue

I’ve seen through the walls of this kingdom of dust

Felt the crucial revelation

But the broad streets of the heart and the day-to-day

Meet at a blind intersection

I don’t want to be lonely, I don’t want to feel pain

I don’t want to draw straws with the sons of Cain

You can take it as a prayer if you’ll remember my name

You can take it as the penance of a profane saint

Knock the scales from my eyes

Knock the words from my lungs

I want to cry out

It’s on the tip of my tongue

Knock the scales from my eyes

Knock the words from my lungs

I want to cry out

It’s on the tip of my tongue

There’s an oasis in the heat of the day

There’s fire in the chill of night

And when I know them both, I’ll know your love

I will feel it in the twilight

Oh, as circumstance comes crashing through my walls like a train

Or like a chorus from the mountains of the ocean floor

Like the wind-burst of birdwings taking flight in a hard rain

Or like a mad dog on the far side of Dante’s door

Knock the scales from my eyes

Knock the words from my lungs

I want to cry out

It’s on the tip of my tongue

Knock the scales from my eyes

Knock the words from my lungs

I want to cry out

It’s on the tip of my tongue

Er is een oase op het heetst van de dag

Er is een vuur in de kilte van de nacht

Een ommekeer in omstandigheden

Maakt elk een hel op zich

Ik ben ingesloten in de laaglanden, in de canyons die denken

Ik ben naar de rand van de afgrond geduwd en durfde niet te knipperen

Ik ben verward in de wervelwind van wat-als's en dromen

Ik ben verbrand door het keren van de wind op mijn eigen vlammen

Sla de schellen van mijn ogen

Klop de woorden uit mijn longen

Ik wil het uitschreeuwen

Het ligt op het puntje van mijn tong

Ik heb door de muren van dit koninkrijk van stof gekeken

Voelde de cruciale openbaring

Maar de brede straten van het hart en het dagelijkse

Ontmoet elkaar op een blind kruispunt

Ik wil niet eenzaam zijn, ik wil geen pijn voelen

Ik wil geen strootjes trekken met de zonen van Kaïn

Je kunt het als een gebed opvatten als je mijn naam onthoudt

Je kunt het zien als de boetedoening van een profane heilige

Sla de schellen van mijn ogen

Klop de woorden uit mijn longen

Ik wil het uitschreeuwen

Het ligt op het puntje van mijn tong

Sla de schellen van mijn ogen

Klop de woorden uit mijn longen

Ik wil het uitschreeuwen

Het ligt op het puntje van mijn tong

Er is een oase op het heetst van de dag

Er is vuur in de kilte van de nacht

En als ik ze allebei ken, ken ik jouw liefde

Ik zal het voelen in de schemering

Oh, als de omstandigheden als een trein door mijn muren knallen

Of als een koor uit de bergen van de oceaanbodem

Zoals de windstoot van vogelvleugels die opvliegen in een harde regen

Of als een dolle hond aan de andere kant van Dante's deur

Sla de schellen van mijn ogen

Klop de woorden uit mijn longen

Ik wil het uitschreeuwen

Het ligt op het puntje van mijn tong

Sla de schellen van mijn ogen

Klop de woorden uit mijn longen

Ik wil het uitschreeuwen

Het ligt op het puntje van mijn tong