Lost At Sea - The Casket Lottery

Floating like driftwood

Enslaved by the sea

Resolutely refusing to die

Without amnesty

Hes tossed by the waves

Hes all out of flares

Nobody saves

Nobody cares

Dehydrated lips speak words of despair

In unanswered prayer

Amidst a sea of words

He only hears the sound of sea birds

Who only whisper of a world beyond the waves

And all those points of light

The gently winking stars of night

Not out of sight but still his eyes are glazed

And though his eyes perforate the horizon

He still can’t find escape from his world

He lifts his head in unwanted motion

But he can’t see himself tonight

Just broken starlight

And waves

Stupid and headstrong

She stands on the beach

Shes calling his name out

But he doesn’t hear her voice from where

His vessel so small

Boats bullied by waves

To nowhere at all

Dehydrated lips speak words of despair

In unanswered prayer

Amidst a sea of words He only hears the sound of sea birds

Who only whisper of a world beyond the waves

And all those points of light

The gently winking stars of night

Not out of sight but still his eyed are glazed

Keep calling his name

Keep calling perhaps he’ll hear you

Keep calling his name

Maybe now he’s not the one

The one whos exiled form the world of you and me The one who can’t be reached the one who’s lost at sea

The one whose social skills have gone to atrophy

The one who drifts apart the one who’s lost at sea

The one whos lost at sea.

Floating like driftwood.

Drijvend als drijfhout

Tot slaaf gemaakt door de zee

Resoluut weigeren te sterven

zonder amnestie

Hij wordt heen en weer geslingerd door de golven

Hij is helemaal uit de fakkels

Niemand redt

Niemand geeft erom

Uitgedroogde lippen spreken woorden van wanhoop

In onverhoord gebed

Temidden van een zee van woorden

Hij hoort alleen het geluid van zeevogels

Die alleen fluisteren over een wereld voorbij de golven

En al die lichtpunten

De zacht knipogende sterren van de nacht

Niet uit het zicht, maar toch zijn zijn ogen glazig

En hoewel zijn ogen de horizon doorboren

Hij kan nog steeds geen ontsnapping uit zijn wereld vinden

Hij heft zijn hoofd op in een ongewenste beweging

Maar hij kan zichzelf vanavond niet zien

Net gebroken sterrenlicht

en golven

Stom en koppig

Ze staat op het strand

Ze roept zijn naam uit

Maar hij hoort haar stem niet waar vandaan?

Zijn schip zo klein

Boten geteisterd door golven

Naar helemaal nergens

Uitgedroogde lippen spreken woorden van wanhoop

In onverhoord gebed

Temidden van een zee van woorden hoort Hij alleen het geluid van zeevogels

Die alleen fluisteren over een wereld voorbij de golven

En al die lichtpunten

De zacht knipogende sterren van de nacht

Niet uit het zicht, maar toch zijn zijn ogen glazig

Blijf zijn naam noemen

Blijf bellen misschien hoort hij je

Blijf zijn naam noemen

Misschien is hij nu niet de ware

Degene die verbannen is uit de wereld van jou en mij Degene die niet kan worden bereikt degene die verdwaald is op zee

Degene wiens sociale vaardigheden zijn weggevaagd

Degene die uit elkaar drijft degene die verdwaald is op zee

Degene die verdwaald is op zee.

Drijvend als drijfhout.