Son of Reverbio... - The Bonnevilles

My head was spinning, I fell asleep on hallowed ground

I woke in the morning to the faithful standing all around

I’m the bastard, son of a year of sleepless nights

I’ve lived longer than you think, I’ve died at least twice

I am Holy like a TV priest and built like a sinner

I am not guilty, I’m the Dead Son of Reverbio

As lay on this hard and solid old pitch pine

No bullet will kill me, its a bounce back

I’ll let you die one death at a time

I’m the evil twin of myself

I’m the creaking door, the whiskey you should’ve left on the shelf

I’m the echo of the things you said, the things you should’ve done

I am not guilty, I’m the Red Son of Reverbio

Come the sunset, I will always let you down

Like the moonlight, you can’t hold me in your hand

It’s not about the gold, its all about the soul I say

I’ve got a poetic license to kill and I’m not afraid to use it

I’m the evil twin of myself

I’m the creaking door, the whiskey you should’ve left on the shelf

I’m the echo of the things you said, the things you should’ve done

I am not guilty, I’m the Red Son of Reverbio

Mijn hoofd tolde, ik viel in slaap op heilige grond

Ik werd 's ochtends wakker met de gelovigen die overal om me heen stonden

Ik ben de klootzak, zoon van een jaar slapeloze nachten

Ik heb langer geleefd dan je denkt, ik ben minstens twee keer gestorven

Ik ben heilig als een tv-priester en gebouwd als een zondaar

Ik ben niet schuldig, ik ben de dode zoon van Reverbio

Zoals lag op deze harde en stevige oude dennenboom

Geen kogel zal me doden, het is een terugkaatsing

Ik laat je dood voor dood gaan

Ik ben de boze tweeling van mezelf

Ik ben de krakende deur, de whisky die je op de plank had moeten laten staan

Ik ben de echo van de dingen die je zei, de dingen die je had moeten doen

Ik ben niet schuldig, ik ben de rode zoon van Reverbio

Kom de zonsondergang, ik zal je altijd teleurstellen

Net als het maanlicht, kun je me niet in je hand houden

Het gaat niet om het goud, het gaat allemaal om de ziel, zeg ik

Ik heb een poëtische licentie om te doden en ik ben niet bang om die te gebruiken

Ik ben de boze tweeling van mezelf

Ik ben de krakende deur, de whisky die je op de plank had moeten laten staan

Ik ben de echo van de dingen die je zei, de dingen die je had moeten doen

Ik ben niet schuldig, ik ben de rode zoon van Reverbio