Empire - The Black Angels

Oh, the empires calling,

Trying to hear his voice,

While he’s preaching to the choir,

And that choir is death and noise.

And he closes up his fist, and he sees if they exist.

Angels with broken wings,

Melodic harmonies she sings.

She brings you white daffodils,

You place them on your windowsill.

Then you open up your fist, and you see if they exist.

Well you sit in dark forests,

You’ve been there for quite a while.

And when they come to take you,

You just sit and smile.

You say, «Hey, you take this.

I’m gonna see if you exist.»

Oh it’s time to leave here,

And I still have my knife,

And it’s pressed up against my body,

Tonights gonna be the night.

And I cut my own wrist, just to see if I exist.

Oh, de rijken die roepen,

Proberen zijn stem te horen,

Terwijl hij predikt tot het koor,

En dat koor is dood en lawaai.

En hij sluit zijn vuist, en hij kijkt of ze bestaan.

Engelen met gebroken vleugels,

Melodische harmonieën die ze zingt.

Ze brengt je witte narcissen,

Je plaatst ze op je vensterbank.

Dan open je je vuist en kijk je of ze bestaan.

Nou, je zit in donkere bossen,

Je bent er al een tijdje.

En als ze je komen halen,

Je zit gewoon en lacht.

Je zegt: 'Hé, jij neemt dit.

Ik ga kijken of je bestaat.»

Oh, het is tijd om hier te vertrekken,

En ik heb nog steeds mijn mes,

En het is tegen mijn lichaam gedrukt,

Vanavond wordt de nacht.

En ik sneed mijn eigen pols door, gewoon om te zien of ik besta.